Του Ζώη Μαρίνου
Έγραψε το pet-in.gr, την Τρίτη 23 Δεκεμβρίου, για την γνωστή υπόθεση με την κτηνωδία σε βάρους αδέσποτου σκύλου στην περιοχή της Καλλιθέας Ρόδου. Όπου άγνωστος ασυνείδητος –οι παλιοί ρεπόρτερ, όπως ο Πάνος Σόμπολος, θα τον αποκαλούσαν «ανθρωπόμορφο τέρας»- επιχείρησε να ακρωτηριάσει το άτυχο σκυλάκι.
Λογικό ήταν η είδηση ν’ αναπαραχθεί. Και να γίνει πρόξενος πολλών και θυμωμένων σχολίων. Και αυτός ο θυμός, είναι αλήθεια, δεν καταλέγεται στη γνωστή ροπή φραστικής υπερβολής που διακρίνει -κατά κανόνα- την κοινωνική δικτύωση.
Αλλά είναι ένας μετρημένος, δικαιολογημένος και «ορθολογικός» -αν υπάρχει τέτοια κατάταξη- θυμός. Και μια εκλογικευμένη αντίδραση.
Είναι ο ίδιος θυμός που αισθάνεται ένας συνειδητοποιημένος, ευαίσθητος και «ορθολογιστής» πολίτης όταν ακούει ότι ένας «μάγκας» της πλάκας, απ’ τους πολλούς που κυκλοφορούν ανάμεσα μας, πήρε ψαλίδι ή μαχαίρι με σκοπό να κόψει τ’ αυτιά ενός ανυπεράσπιστου πλάσματος.
Μια κοινωνία ελλειμματική, ελλαττωματική, αμόρφωτη κι απαίδευτη που έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει έως ότου κατακτήσει, κατακτήσουμε δηλαδή, ένα μέσο επίπεδο πολιτισμού.
Αυτό το τελευταίο 24ωρο διαβάσαμε πολλά σχόλια, ήρθαμε κοντά με ανθρώπους που μοιράστηκαν με το pet-in.gr την αγανάκτηση τους, όμως, το σχόλιο που μάς έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι εκείνο που σε πενήντα λέξεις έλεγε ότι:
Λυπάμαι πολύ που δυστυχώς υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στις μέρες μας!! Πιστεύω ότι όλα ξεκινούν από την οικογένεια του καθενός μας, κι ελπίζω ν’ αλλάξει κάποια στιγμή, είναι στο χέρι μας!! Πράγματα που δε θέλουμε να μας κάνουν, καλό θα ήταν να μην τα κάνουμε ούτε εμείς σε κανέναν!
Δεν αλλάξαμε τίποτα, ούτε κόμμα, γιατί τις μεγάλες αλήθειες δεν τις αγγίζεις. Μέσα σε πενήντα λέξεις το σχόλιο που κατατέθηκε κάτω απ’ τη επισήμανση του pet-in.gr τα είπε όλα. Και ίσως δεν θα μπορούσε να πει περισσότερα. Δεν χρειάζονταν περισσότερα, άλλωστε.
Θα τερματιστεί κάποτε η κακοποίηση των ζώων;
Πιθανόν, ναι. Αλλά, θα χρειαστούν πολλά χρόνια, πολλές στοχευμένες πρωτοβουλίες, μεγάλη υπομονή κι επίμονη προσπάθεια ώστε ν’ ανατραπεί η νοσηρότητα στο μυαλό όσων αρπάζουν ένα ψαλίδι και επιτίθενται σ’ ένα σκύλο στο πάρκινγκ ενός μεγάλου σούπερ-μάρκετ σ’ ένα τουριστικό θέρετρο στη Ρόδο ή όσων αποβραδίς παρασκευάζουν φόλες και πανηγυρίζουν όταν μια ζωή χάνεται κι εκείνοι έχουν επιτύχει το σκοπό τους.
Είμαστε ακόμα πολύ πίσω στην επίτευξη των στόχων της ζωοφιλίας στην Ελλάδα.
Το γεγονός ότι καθημερινά το συνειδητοποιούμε, είναι, τουλάχιστον, ένα βήμα μπροστά. Κάτι είναι κι αυτό.
