Ακούστε το άρθρο στο Spotify:
Του Ζώη Μαρίνου
Αλήθεια, πόσο πιθανό είναι ένας κηδεμόνας μιας γάτας ή ενός σκύλου να είναι ταυτόχρονα και ο χειρότερος εφιάλτης του κατοικίδιου;
Δηλαδή, πόσο πιθανό είναι ένας κηδεμόνας ν’ αναπτύσσει κακοποιητική συμπεριφορά, ενίοτε ακραία και κτηνώδη, σε βάρος του κατοικίδιου του;
Στην Ελλάδα των στερεοτύπων και της ανέλεγκτης αποδοχής των πάντων, δηλαδή του «είσαι, ό,τι δηλώσεις» κατά την επική ρήση του Γιάννη Τσαρούχη, αυτή η ερώτηση θεωρείται περιττή.
Κι αυτό γιατί ισχύει η παγιωμένη αντίληψη που λέει ότι αφού «έχεις ζωάκι και το φροντίζεις, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να είσαι στη χορεία εκείνων που κακομεταχειρίζονται τα ζώα».
Αφελής προσέγγιση. Στις παρυφές του ρομαντισμού…
Και αυτό γιατί, εκτός απ’ τις ιστορίες που όλοι μας μπορούμε να διηγηθούμε για μεμονωμένους κηδεμόνες της κακιάς ώρας, βασανιστικούς και δυνάστες, κηδεμόνες που ακόμα και σε κοινή θέα κρατούν απ’ το λουράκι έναν σκύλο και την ίδια στιγμή τον κλωτσούν (!) για να…συμμορφωθεί, υπάρχει και η άλλη πλευρά.
Υπάρχει η μετρήσιμη απεικόνιση της υποψίας.
Και έρχεται απ’ το επιστημονικό περιοδικό «Today’s Veterinary Nurse», ένα απ’ τα πιο έγκριτα στην Αμερική και σ’ όλο τον κόσμο. Το οποίο επιχείρησε μια διαδικτυακή δημοσκόπηση με μια και μόνο ερώτηση.
Ρωτήθηκαν, λοιπόν, οι 436 συμμετέχοντες στην έρευνα: Έχετε ποτέ υποπτευθεί έναν κηδεμόνα ζώου για κακομεταχείριση του κατοικίδιου;
Και οι απαντήσεις ήταν οι εξής: 88% ναι και μόλις 12% όχι.
Γιατί επιλέξαμε αυτό το θέμα; Γιατί είναι κάτι που κι εμείς υποψιαζόμαστε, χωρίς να σημαίνει πάντα ότι η υποψία ισούται και με βεβαιότητα.
Εκτός κι αν η βεβαιότητα ορθώνεται μπροστά μας, ακλόνητη και αδιάσειστη, τη στιγμή που ένας οξύθυμος κηδεμόνας κλοτσάει τη σκυλίτσα του, στα συρματοπλέγματα ενός κοινόχρηστου χώρου στην παραλιακή λεωφόρο Ηρώων Πολυτεχνείου στην Πάτρα.
Επιστρέφουμε στο ερώτημα του «Today’s Veterinary Nurse»: Έχεις ποτέ υποπτευθεί κηδεμόνα να βασανίζει το κατοικίδιο του; Δεν έχουμε λόγο να μην απαντήσουμε ναι.
