Ακούστε το άρθρο στο Spotify:
Της Βασιλείας Καμάρα
To alter ego της. Αυτό είναι ο Θωρ για την δημοσιογράφο Ευτυχία Μεσίσκλη. Δεν είναι ένα απλό σκυλί, αλλά “το” σκυλί έχει αναφερθεί για εκείνον, αφού την έχει στηρίξει σε περίοδους της ζωής της μεταβατικές και δύσκολες. Δεν έχω άλλωστε λόγο να την αμφισβητήσω… Δεν τολμάω!
Όσο καιρό γνωρίζω την Ευτυχία, πάντα σε κάθε μας συζήτηση, ο Θωρ με κάποιο ασύλληπτο τρόπο κατόρθωνε να γίνεται αντικείμενο κουβέντας. Ε, δεν θέλει και πολύ να καταλάβει κάποιος την αδυναμία που του έχει και πόσο πολύ την “πονάει” που δεν τον βλέπει σε καθημερινή βάση πια, αφού ζει και εργάζεται στο Μόντρεαλ του Καναδά κάνοντας αυτή την απόσταση αρκετά οδυνηρή για εκείνη.
Η Ευτυχία Μεσίσκλη, που έχει ιδιαίτερη αδυναμία στα ζώα και ιδίως στα αδέσποτα, ανοίγει την καρδιά της στο pet-in.gr σε μια κουβέντα που, επιτέλους, θα επικεντρώνεται στον ένα και μοναδικό της, Θωρ.
Πώς… γνωριστήκατε;
Δεν θα πω ότι: «ήταν ένα βράδυ που᾽βρεχε, που᾽βρεχε μονότονα» αν και πάντα κάτι μέσα μου με ωθεί να ξεκινάω τις κουβέντες μου με ανόητο τρόπο… Θα πω όμως τούτο: ήταν σίγουρα ένα βράδυ που η ζωή μου ολάκερη φάνταζε πιο μονότονη από ποτέ. Ε, και εμφανίστηκε.
Αρχικά στη μορφή μιας φωτό φίλης που τον είχε μόλις ανακαλύψει να περιηγείται στους δρόμους της περιοχής όπου εργαζόταν, και ύστερα λάιβ. Πήγα ξεκάθαρα από περιέργεια (αυτό είναι μάλλον ψέμα). Ήμουν αποφασισμένη να μην συγκινηθώ. Αποφασισμένη να μην λυγίσω και βάλω ξανά τέτοιο σύντροφο στη ζωή μου.
Η απώλεια της πρώτης μου αγάπης, της Σίλιας, ήταν πολύ οδυνηρή για εμένα. Η καρδιά μου δεν άντεχε νέες περιπέτειες. Κουραφέξαλα. Στο πρώτο αποκρουστικό του γάβγισμα, έλιωσα. Θαρρείς πως τι; Θα με έσωζε από τον εαυτό μου; Θα είχε το μαγικό ελιξίριο της αθανασίας κάτω από την φουντωτή του ουρά; Θα με απάλλασσε από όλες μου τις έννοιες; Πιθανόν η απάντηση να κρύβεται κάπου στην ερώτηση.
Ποιος έκανε την πρώτη κίνηση;
Αυτός! Όσο κι αν ισχυρίζεται το αντίθετο. Ο άτιμος όλο ικέτευε για προσοχή, γκρίνιαζε, με κοιτούσε με ένα βλέμμα τύπου «ok ναι, σαν να μου κάνεις εσύ αλλά μην νομίζεις κιόλας ότι δεν μπορώ να σταθώ και μόνος μου, ε; Απόγονος λύκου είμαι εξάλλου, μη ξεχνιέσαι». Και δώσε λίκνισμα, και δώσε γάβου γάβου, και δώσε σέξι υπεροψία, με τούμπαρε. Τα υπόλοιπα, γίνονται εύκολα ταινιάκι για το Disney Plus.
Ποιες είναι οι ωραιότερες ή και οι λιγότερο ωραίες αναμνήσεις που έχεις μαζί του;
Χμμμμ… αν κάτι θυμάμαι με πόνο είναι ότι μετά από μία προσωπική αναταραχή, τον είχα μαζί μου στο αμάξι και έκλαιγα με λυγμούς. Δεν θα ξεχάσω ότι πονούσε μαζί μου. Έκλαιγε και εκείνος και έβγαζε κραυγές ενώ μου έγλειφε τα χέρια. Ονόμασέ το ένστικτο ή όπως θες. Μου ορκίστηκε με τον τρόπο του ότι σε αυτό το καζάνι θα βράζουμε μαζί. Ο κόσμος να χαλάσει. Αλλά μετανιώνω. Γιατί ήθελα μόνο χαρές να του προσφέρω. Δεν ήθελα ποτέ να με δει έτσι…
Οι όμορφες αναμνήσεις είναι άπειρες. Είναι ρουτίνα! Με εξαίρεση επίσης εκείνο το μεσημέρι καλοκαιριού που χάθηκε στο δάσος ο χαζούλης και το κολάρο του κόλλησε σε ένα κλαδί, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστεί και εγώ να έχω χάσει επτά ζώες. Να όμως που ακολουθώντας τη φωνή μου, κατάφερε ηρωικά να απελευθερωθεί, ώστε να συνεχίσει να με βασανίζει! Τι χαρά!
Είναι αλήθεια αυτό που λένε ότι το κατοικίδιο σου αρχίζει σιγά-σιγά να σου μοιάζει;
Είναι ελαφρώς τρομακτικό, αλλά πιστεύω πως ναι… Συμπεριφορικά πάντως μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ένα διάστημα όπου εγώ λειτουργούσα υστερικά, ο Θωράκος μου ήταν επιεικώς Freddy Krueger. Οσον αφορά στα φυσικά χαρακτηριστικά, θα ήθελα πολύ ΕΓΩ να του μοιάζω να είμαι ειλικρινής. Και αν ναι, να μου το πεις γιατί θα μου φτιάξεις τη μέρα.
Αν ποτέ σου μιλούσε, τι πιστεύεις ότι θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα σου έλεγε;
«Πεινάω». Έλα εντάξει, γιατί καλός ο ρομαντισμός, αλλά που και που ας είμαστε ρεαλιστές. Τον λατρεύω αλλά δεν παύει να είναι ένα αχόρταγο κτηνάκι. Εντάξει, όλοι γνωρίζουμε πόσο σκληρή δουλειά είναι να είσαι σκύλος, χρειάζεσαι τη “βενζίνη” σου. Ή την επαναφόρτισή σου τέλος πάντων.
Τι σημαίνει για σένα αυτό το πλάσμα;
Πφφφφ, ακολουθεί τιτανοτεράστια απάντηση…. Ελπίζω να έχεις χρόνο.
Είναι η ουρίτσα μου, όπως συνηθίζω να λέω. Η κρυφή μου υπερδύναμη. Είναι το πριν, το τώρα και το μετά μου. Μπορεί να ακουστεί βαρύγδουπο, αλλά σε στιγμές απόλυτου μπλακ αουτ -γιατί όλοι βιώνουμε τέτοιες- είναι η γεννήτρια ρεύματός μου! Όταν για παράδειγμα μπαίνω για μαγνητική εξέταση και μου ζητούν να χαλαρώσω και να φαντάζομαι λιβάδια και πεταλούδες, τσουπ! Πετιέται με στολή πεταλούδας κρατώντας το λουρί με το οποίο πηγαίνει μόνος του βόλτα. Σοβαρολογώ. Πηγαίνει μόνος του βόλτα κρατώντας ο ίδιος του λουρί του. Όντως.
Μπορώ να πω πως στο βιβλίο της ζωής μου που ακόμα δεν έχει γραφτεί-αν και τι ενδιαφέρον θα είχε στα μιλιούνια που κυκλοφορούν-θα ήταν εύκολα ο πρωταγωνιστής. Η παρουσία του στη ζωή μου είναι τόσο ισχυρή ακόμα και όταν για μεγάλα διαστήματα είμαστε χώρια. Με στήριξε σε μια περίοδο της ζωής μου μεταβατική και δύσκολη. Μου έδωσε κίνητρο να πετάξω μακριά για να βρω τον εαυτό μου (για πεντηκοστή φορά), ώστε να ξαναγυρίσω κοντά του πιο ήρεμη, πιο συνειδητοποιημένη, πιο έτοιμη. Έτοιμη να δεχθώ την απεριόριστη αγάπη του, έτοιμη να κάνω το επόμενο βήμα στη σχέση μας (γέλιο)! Ωστε να ζήσουμε επιτέλους εμείς καλά και αυτοί καλύτερα.
Ο χορός του κάθε φορά που με υποδέχεται, η σχεδόν ποιητική του τάση να εισπνέει το αεράκι που έρχεται από την θάλασσα κλείνοντας τα μάτια ώστε να φουσκώσει από αρώματα, η επιμονή του να σηκώνει το χέρι μου με τη μουρίτσα του για να τον χαϊδέψω, να πιέζει το πωπουδάκι του προς το μέρος μου όταν καθόμαστε στον καναπέ απαιτώντας μασάζ, είναι πράγματα που με κάνουν να θέλω να τον πνίγω στα φιλιά και τις αγκαλιές. Σε αυτό να προσθέσω ότι του χρωστάω. Γιατί προσέχει τους δυο πιο φωτισμένους ανθρώπους του σύμπαντος. Που τυγχάνει να είναι γονείς μου. Υποκλίνομαι στο μεγαλείο του. Όταν ένα πλάσμα λοιπόν σου γεννά τέτοια συναισθήματα πώς να μην είσαι αιώνια σκλάβος του;
Ξέρω ότι δεν είναι πολίτικαλι κορέκτ να χρησιμοποιώ τέτοιες εκφράσεις πλέον, αλλά όταν πρόκειται για τον Θωρ, δεν φιλτράρω τις σκέψεις μου. Απλά τις “ξερνάω”. Ναι, είναι ο μάστερ μου. Ο Κιμ Γιουνγκ μου.
Κλείνοντας, η Ευτυχία μοιράστηκε απόσπασμα του χιουμορίστα Ουίλ Ρότζερς που τα λέει όλα: «Αν δεν υπάρχουν σκυλιά στον παράδεισο, τότε όταν πεθάνω θέλω να πάω όπου πήγαν και εκείνα».
