Τι περιμένει ένας ζωόφιλος στον προθάλαμο ενός Δημάρχου

Ακούστε το άρθρο στο Spotify:

Του Ζώη Μαρίνου

Δεν χρειάζεται καμία μακροσκελή παράθεση επιχειρημάτων, από εκείνες που συνηθίζουν οι δημοσιογράφοι όταν διολισθαίνουν σε ρεπορτάζ αριθμημένων αναφορών. Συνήθως δεκαλόγων, γιατί αυτό βολεύει περισσότερο και γιατί έτσι συνήθισαν το κοινό τα άλλοτε glamorous περιοδικά της λάμψης.

Εδώ, στο pet-in.gr, η έννοια, η ουσία και η μόνη αλήθεια είναι μια.

Αυτή που λέει ότι αν υπάρχει μια ακαταλογράφητη τάξη πολιτών που έχει βαθιά ευαισθησία -συναίσθηση θα την έλεγαν οι ψυχολόγοι- για τον δημόσιο χώρο, αυτή η τάξη είναι των κηδεμόνων των κατοικίδιων ζώων, αν και ο όρος γενικά δεν μάς αρέσει και πρέπει να εφευρεθεί ένας άλλος.

Με μια φράση: Οι καθαρές, οι λειτουργικές συνθήκες σε πλατείες, σε πεζόδρομους και σε κοινόχρηστους χώρους, σε χώρους απ’ την παραλία στον Άλιμο ή νοτιότερα στη Βούλα ως την λεωφόρο Νίκης και στην Αρετσού στη Θεσσαλονίκη και στα πεζοδρομημένα τμήματα στο Ηράκλειο της Κρήτης και στο κέντρο της Λάρισας, αν αυτά τα μέρη έχουν «επόπτες» και καθημερινούς «φύλακες» αυτοί είναι όσοι σπεύδουν εκεί κρατώντας ένα λουράκι στο χέρι.

Ο κηδεμόνας ενός κατοικίδιου είναι αναντίρρητα μεταξύ των βασικότερων χρηστών ενός κοινόχρηστου χώρου. Είναι ο καθημερινός επισκέπτης, είναι εκείνος που -ευτυχώς- δεν συμβιβάζεται με το μικρό και το υποτυπώδες. Και απαιτεί το αυτονόητο.

Οι περισσότεροι Δήμαρχοι, ευτυχώς όχι όλοι, μόλις ακούν ότι στον προθάλαμο τους περιμένει ένας ζωόφιλος ή ένας εκπρόσωπος ζωοφιλικής οργάνωσης, ξέρουν ότι έπεται μια συνάντηση όχι απ’ τις συνηθισμένες των δημοσίων σχέσεων και των αλληλό-κολακειών.

Αλλά μια συνάντηση μάλλον θυελλώδης και μη διαχειρίσιμη.

Που στηλιτεύει και υπογραμμίζει μια διπλή αδυναμία και ανεπάρκεια.

Απ’ την μια η αδυναμία της πλειονότητας των δημοτικών αρχών να ξεδιπλώσουν μια αποτελεσματική και μακρόπνοη πολιτική φροντίδας των ζώων. Το βλέπουμε καθημερινά. Και απ’ την άλλη, η όλη κατάσταση αφήνει να φανεί η ευδιάκριτη ανεπάρκεια πολλών δημοτικών αρχών -όχι όλων- να υπηρετήσουν το στοιχειώδες καθήκον της καλής εικόνας και λειτουργίας ενός κοινόχρηστου χώρου.

Και κάπως έτσι, ένας ζωόφιλος στον καναπέ αναμονής ενός Υπουργού, Περιφερειάρχη ή Δημάρχου μοιάζει με μια βραδυφλεγή βόμβα. Γιατί ο πραγματικός ζωόφιλος σχεδόν ενοχλεί.

Και έτσι πρέπει να κάνει.

Χωρίς πραγματική ενόχληση δεν επετεύχθη ποτέ τίποτα.

Ο επίμονος ζωόφιλος στον προθάλαμο του όποιου αξιωματούχου είναι ένα κέρδος και μια μορφή πίεσης, ένα ακόμα επιχείρημα, ώστε τα βήματα που πρέπει να κάνουμε μπροστά, να μην αργήσουν.

Αλλά, επ’ αυτών το pet-in.gr θα επανέλθει. Και πολύ σύντομα.

Σχετικά Άρθρα

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ