Ακούστε το άρθρο στο Spotify:
Του Ζώη Μαρίνου
Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε. Και πολλά ακόμα να κάνουμε ώστε η έννοια της ζωοφιλίας να πάψει να θεωρείται στην Ελλάδα ως, περίπου, μια εκκεντρικότητα.
Γιατί συμβαίνει κι αυτό. Και έχουμε δει (διαβάσει, δηλαδή…) πιθανές και απίθανες προσεγγίσεις, κάποιες δε με «ψήγματα» φιλοσοφίας στον πυρήνα τους και με υπογραφές ανθρώπων που θεωρούν την αγάπη προς τα ζώα ως μια περίπου υποκριτική συνθήκη αν όχι, ακόμα χειρότερα, ως μια «νόσο».
Αλλά, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Άλλωστε η ζωή και η κοινωνία μας δεν έχουν μείνει, ευτυχώς, στο 1950.
Το θέμα μας είναι απλό, μετωπικό και συμπυκνώνεται σε μια φράση.
Στη φράση που λέει ότι η αγάπη για τα ζώα δεν είναι δυνατόν ν’ αφορά μόνο τους ζωόφιλους.
Απεναντίας, αν πρέπει ν’ αφορά κάποιους είναι οι μη ζωόφιλοι. Αυτούς, δηλαδή, που έχουν ανάγκη να κατανοήσουν, που πρέπει να «δουν» ότι -φέρ’ ειπείν- τα σκυλάκια και τα γατάκια γύρω μας δεν είναι «ενοχλητικές» υπάρξεις αλλά είναι ζωές με ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες ύπαρξης.
Αλλά, ούτε κι αυτό είναι το θέμα μας.
Το θέμα μας είναι ότι ενώ σ’ όλη την Ευρώπη και στην Βόρεια Αμερική τα δικαιώματα των ζώων και ο σεβασμός απέναντί τους είναι αδιάψευστο βαρόμετρο και δείκτης πολιτισμού, στην Ελλάδα είμαστε ακόμα πολύ πίσω στην ενσωμάτωση της ζωοφιλίας ως μια περίπου κατακτημένη αξία.
Στους μη ζωόφιλους, λοιπόν, πρέπει να στραφεί η προσοχή μας.
Αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος. Εκεί θα πρέπει να προσανατολιστούν, συνδυαστικά και συντονισμένα προγράμματα ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης. Εκεί θα πρέπει να δοθεί βάρος.
Όπως ένας ευσυνείδητος δάσκαλος περισσότερο προσέχει τους μαθητές του «που έχουν μείνει πίσω» και όχι εκείνους που προοδεύουν, έτσι θα πρέπει κι η ζωοφιλία ν’ αποταθεί με μεγαλύτερη ένταση στους μη ζωόφιλους.
Το ζήτημα και ο στόχος είναι να γίνουμε περισσότεροι, κι όχι να χτίσουμε αναχώματα στην άλλη άποψη. Να την κάμψουμε πρέπει. Κι όλα τα πειστικά επιχειρήματα είναι στην όχθη της ζωοφιλικής πλευράς.
Η ζωοφιλία δεν είναι εκκεντρικότητα. Εκκεντρικοί είναι όσοι την ονοματίζουν έτσι. Ή μήπως όχι;
