Η σύμβαση COP15 έχει παρομοιαστεί με τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα και δεσμεύει τις χώρες σε στόχους για την προστασία και την αποκατάσταση της βιοποικιλότητας.
Στο Μόντρεαλ επιτεύχθηκε μια συμφωνία που γίνεται μία φορά στη δεκαετία, προκειμένου να σταματήσει και να αντιστραφεί η καταστροφή της φύσης. Το Σύμφωνο Κουνμίνγκ-Μόντρεαλ, το οποίο παρομοιάστηκε με τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, δεσμεύει τις χώρες σε μια σειρά στόχων που αποσκοπούν στην προστασία και την αποκατάσταση της βιοποικιλότητας.
Η συμφωνία περιλαμβάνει 23 στόχους που κυμαίνονται από την αύξηση των προστατευόμενων περιοχών έως τη μείωση της ρύπανσης και την εξάλειψη και τον μετριασμό των επιπτώσεων των χωροκατακτητικών ειδών. Ορισμένες πτυχές της συμφωνίας, όπως οι στόχοι που σχετίζονται με την εξαφάνιση των ειδών, δεν είναι τόσο ισχυρές όσο ελπίζαμε. Αλλά αν οι χώρες θέλουν σοβαρά να τους επιτύχουν, θα απαιτηθεί από τις κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης της Αυστραλίας, να διευρύνουν τις πολιτικές τους για τη φύση, ενώ θα χρειαστεί, παράλληλα, τα οικονομικώς ισχυρά έθνη να αυξήσουν τις επενδύσεις τους.
Ακολουθούν ορισμένοι από τους βασικούς στόχους και τι θα μπορούσαν να σημαίνουν για την Αυστραλία:
Προστασία του 30% της Γης έως το 2030
Ο στόχος αυτός, που προαναγγέλλεται ως το κεντρικό σημείο της συμφωνίας, αποσκοπεί στη διατήρηση του 30% της ξηράς, της θάλασσας, των εσωτερικών υδάτων και των παράκτιων περιοχών της Γης έως το 2030. Πρόκειται για έναν παγκόσμιο στόχο, τον οποίο όμως η κυβέρνηση του Αλμπάνιε έχει επίσης δεσμευτεί να επιτύχει στο εσωτερικό της χώρας για τις χερσαίες και θαλάσσιες περιοχές.
Το 22%, κατά προσέγγιση, των χερσαίων εκτάσεων της Αυστραλίας προστατεύονται. Για να επιτευχθεί το 30% θα απαιτηθεί η προστασία περίπου 610 χιλιάδων επιπλέον τετραγωνικών χιλιομέτρων, ή μια έκταση περίπου τριπλάσια από το μέγεθος της Βικτώριας. Ήδη εκτελούνται εργασίες για την επίτευξη αυτού του ποσοστού, με 10 νέες προστατευόμενες περιοχές αυτοχθόνων σε διάφορα στάδια ανάπτυξης που θα ανεβάσουν το ποσοστό προστασίας της Γης περίπου στο 27%.
Η WWF της Αυστραλίας (World Wildlife Fund – Australia) αναφέρει ότι είναι σημαντικό η Αυστραλία όχι μόνο να επιτύχει το ποσοστό του 30%, αλλά και να διασφαλίσει ότι οι περιοχές που προστατεύει είναι οικολογικά αντιπροσωπευτικές. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διασφαλιστεί ότι οι πολλοί διαφορετικοί τύποι οικοσυστημάτων στην Αυστραλία εκπροσωπούνται όλοι ανεξαιρέτως στο προστατευόμενο δίκτυο.
Ο Τιμ Κρόνιν, επικεφαλής του WWF-Australia για τα υγιή χερσαία και θαλάσσια τοπία, δήλωσε ότι η οργάνωση ελπίζει να δει περισσότερες προστατευόμενες περιοχές από ιθαγενείς να δημιουργούνται σε ορισμένα από τα σημεία με μεγάλη βιοποικιλότητα στη νοτιοανατολική Αυστραλία, καθώς και να συμβάλλουν σε μία από τις καθοριστικές αρχές της νέας συμφωνίας, η οποία είναι να δοθεί προτεραιότητα στη διατήρηση υπό την ηγεσία των ιθαγενών.
Όσον αφορά τα θαλάσσια πάρκα, τα κυβερνητικά στοιχεία ανεβάζουν το ποσοστό των προστατευόμενων υδάτων της Αυστραλίας στο 45%. Αυτό όμως αμφισβητείται, δεδομένου ότι μόνο το 17% περίπου των υδάτων της Αυστραλίας είναι θαλάσσια καταφύγια που προστατεύονται πλήρως από εξορυκτικές δραστηριότητες, όπως η βιομηχανική αλιεία και η παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Επείγουσα δράση για να σταματήσει η εξαφάνιση
Οι στόχοι που συμφωνήθηκαν στο Μόντρεαλ δεσμεύονται για «επείγουσες διαχειριστικές δράσεις ώστε να σταματήσει η ανθρωπογενής εξαφάνιση των γνωστών απειλούμενων ειδών» έως το 2030. Αυτός δεν είναι ο στόχος του τερματισμού της εξαφάνισης αμέσως ή εντός της δεκαετίας που ήλπιζαν οι περιβαλλοντικοί ακτιβιστές και για τον οποίο πίεσε η αυστραλιανή κυβέρνηση στη σύνοδο κορυφής – ο στόχος αυτός μετατέθηκε για το 2050. Όμως η Αυστραλία, ως μια βιολογικά πολυπληθής χώρα, έχει θέσει ως εγχώριο στόχο να μην υπάρξουν νέες εξαφανίσεις.
Η Σάρα Χάνσον-Γιανγκ, εκπρόσωπος των Πρασίνων για το περιβάλλον, δήλωσε ότι η επίτευξη αυτού του στόχου θα σημαίνει όχι μόνο την επίτευξη του στόχου για τις προστατευόμενες περιοχές, αλλά και την απάντηση στο ερώτημα «πώς φροντίζουμε και προστατεύουμε το υπόλοιπο 70% του περιβάλλοντός μας», μεταξύ άλλων, καθώς επίσης κι από την κλιματική κρίση.
Η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει το 2023 για να αναπτύξει νέους νόμους για την προστασία του περιβάλλοντος της Αυστραλίας, ώστε να προσπαθήσει να αντιστρέψει τη «μη βιώσιμη παρακμή», που διαπιστώθηκε από την αναθεώρηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας της Αυστραλίας το 2020. Η αντιμετώπιση της καταστροφής των οικοτόπων θα απαιτήσει την αντιμετώπιση των βιομηχανικών απειλών κατά της φύσης, μεταξύ άλλων, σε πολιτικά αμφιλεγόμενους τομείς, όπως η αυτοφυής δασοκομία. Η βελτίωση της διατήρησης των ειδών απαιτεί υψηλότερη χρηματοδότηση, με τους επιστήμονες να εκτιμούν ότι απαιτούνται περίπου 2 δισ. δολάρια ετησίως.
Οι περιβαλλοντικές ομάδες αναφέρουν ότι η επίτευξη του παγκόσμιου στόχου για τη λήψη επειγουσών μέτρων για τον τερματισμό των εξαφανίσεων, θα απαιτήσει, επίσης, από την Αυστραλία να παράσχει περισσότερη βοήθεια στους γείτονές της σε περιοχές με μεγάλη ποικιλότητα, όπως ο Ειρηνικός.
Μείωση των επιπτώσεων των χωροκατακτητικών ειδών
Ο στόχος αυτός αποσκοπεί στην εξάλειψη ή τη μείωση των επιπτώσεων των χωροκατακτητικών ειδών στη βιοποικιλότητα, συμπεριλαμβανομένης της αποτροπής της εισαγωγής και εγκατάστασης παρασίτων «προτεραιότητας» υψηλού κινδύνου.
Τα χωροκατακτητικά είδη αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες εξαφάνισης στην Αυστραλία.
«Προκειμένου η Αυστραλία να επιτύχει το συγκεκριμένο στόχο, θα πρέπει να ενισχυθούν οι επενδύσεις στην περιβαλλοντική βιοασφάλεια, ώστε να σταματήσει η είσοδος στη χώρα επιβλαβών οργανισμών υψηλού κινδύνου, αλλά και να βελτιωθεί η διαφάνεια και η διαχείριση των δεδομένων βιοασφάλειας», δήλωσε ο Τζέιμς Τρεζίζ, διευθυντής διατήρησης στο Συμβούλιο Χωροκατακτητικών Ειδών.
Προσέθεσε, ακόμα, ότι είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως οι στόχοι της συμφωνίας είναι αλληλένδετοι, πράγμα που σημαίνει ότι για την προστασία των οικοτόπων η Αυστραλία πρέπει επίσης να διαχειριστεί τις μεγάλες απειλές. Ο στόχος αυτός καλεί, επίσης, τις χώρες να ελέγχουν και να εξαλείφουν τα χωροκατακτητικά είδη από περιοχές υψηλής περιβαλλοντικής αξίας.
Αποκαλύψεις της φύσης για τις επιχειρήσεις
Ο στόχος 15 της συμφωνίας δεσμεύει τις χώρες να απαιτούν από τις μεγάλες και πολυεθνικές εταιρείες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να παρακολουθούν και να γνωστοποιούν τις εξαρτήσεις τους απο τη φύση, καθώς και τις επιπτώσεις των δράσεών τους σε αυτήν.
Εάν εφαρμοστεί, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι μεγάλες εταιρείες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα πρέπει να γνωρίζουν και να λογοδοτούν για το πόσο εξαρτώνται από τη φύση σε όλες τις αλυσίδες εφοδιασμού τους, αλλά και σε ποιο βαθμό οι δραστηριότητές τους τη βλάπτουν.
Μια έκθεση του Αυστραλιανού Ιδρύματος Προστασίας της Φύσης (ACF,Australian Conservation Foundation) διαπίστωσε ότι οι περισσότερες από τις μεγάλες τράπεζες και τα ταμεία συντάξεων της Αυστραλίας δεν εφαρμόζουν ακόμη κάτι τέτοιο.
Ο Ναθάνιελ Πέλε, υπεύθυνος για την εκστρατεία για τις επιχειρήσεις και τη φύση στο ACF, δήλωσε ότι η βελτιωμένη δημοσιοποίηση θα μπορούσε να μεταφραστεί σε υποβολή εκθέσεων σχετικά με δραστηριότητες όπως η χρήση νερού ή ο βαθμός στον οποίο τα προϊόντα ή τα χαρτοφυλάκια ευθύνονται για την αλλαγή της αξιοποίησης της γης, μεταξύ άλλων, μέσω της αποψίλωσής της.
Η κυβέρνηση Αλμπανέζε (Αυστραλιανή κυβέρνηση) δήλωσε ότι θα αναπτύξει ένα σύστημα γνωστοποίησης των κλιματικών κινδύνων, αλλά δεν έχει προτείνει ένα παρόμοιο σύστημα για τη φύση. Εντούτοις, η κυβέρνηση έχει καταλήξει σε συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για την ανάπτυξη ενός παγκόσμιου προτύπου για τις κυβερνήσεις που θα μετρά το ποσοτικό σύνολο της φύσης, την κατάστασή της, καθώς και την οικονομική συμβολή της στην επαγγελματική απασχόληση και την ευημερία.
Μεταρρύθμιση των περιβαλλοντικά επιβλαβών επιδοτήσεων
Η συμφωνία δεσμεύει τις χώρες να εντοπίσουν τις περιβαλλοντικά επιβλαβείς επιδοτήσεις έως το 2025 και να τις μειώσουν σημαντικά έως το 2030. Προκειμένου να συμβάλλει η Αυστραλία στην επίτευξη του εν λόγω στόχου, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει τον έλεγχο των επιδοτήσεων στη γεωργία, την εξόρυξη ή τη δασοκομία, ώστε να εξεταστούν και να ποσοτικοποιηθούν οι επιπτώσεις τους στη βιοποικιλότητα.
Η Αμέλια Γιανγκ, διευθύντρια εθνικών εκστρατειών της Wilderness Society, δήλωσε ότι η διακήρυξη του Κουνμίνγκ-Μοντρεάλ σηματοδοτεί μια «σημαντική εξέλιξη της ατζέντας για τη βιοποικιλότητα».
Πηγή:The Guardian
