Η ακρίβεια θα εκτινάξει φέτος τις εγκαταλείψεις ζώων- Εκτός κι αν το κράτος τολμήσει…



Ακούστε το άρθρο στο Spotify:



Του Ζώη Μαρίνου

Ας ξεκινήσουμε απ’ την στατιστική. Που λέει ότι πάνω από 1,3 εκατομμύρια νοικοκυριά στην Ελλάδα έχουν σκύλο ή γάτα.

Επίσης, μόνο για τη σίτιση των κατοικίδιων υπολογίζεται ότι δαπανώνται στην Ελλάδα κάθε χρόνο περισσότερα από 200 εκατομμύρια ευρώ.

Με την τάση διαρκώς αυξητική καθώς οι προβλέψεις για την περίοδο έως το 2027 μιλούν για ετήσια άνοδο του κύκλου εργασιών του κλάδου κατά τουλάχιστον 0,90% κάθε χρόνο.

Στην Ελλάδα στατιστικές για το πόσο κοστίζει η κηδεμονία ενός ζώου συντροφιάς δεν υπάρχουν. Θα περιοριστούμε, λοιπόν, σ’ αυτό που έγραψε προ ημερών στο περιοδικό «Κ» της «Καθημερινής» ο Γιώργος Φραντζεσκάκης. Ότι στην Ευρώπη το κόστος κηδεμονίας -κατά μέσο όρο- για έναν σκύλο υπολογίζεται στα 35.000 ευρώ για όλη τη διάρκεια της ζωής του ενώ η αντίστοιχη δαπάνη για μία γάτα φτάνει στα 29.000 ευρώ.

Μπορεί για τα εγχώρια δεδομένα τα κόστη να είναι χαμηλότερα, ωστόσο -και πάλι- η υιοθεσία και η συντήρηση ενός κατοικίδιου αποδεικνύεται μια σαφώς δαπανηρή υπόθεση αν καταγράψει κανείς το ετήσιο κόστος σίτισης, εμβολίων, επισκέψεων στον κτηνίατρο, αγοράς παιχνιδιών και αξεσουάρ, περιποίησης κ.α.

Η ανάγκη που αναφύεται είναι έκδηλη: Το κράτος, η Πολιτεία αν προτιμάτε, οφείλει να παραμερίσει τις όποιες προκαταλήψεις και να στρέψει το ενδιαφέρον της στην βιομηχανία προϊόντων που απευθύνονται στα κατοικίδια, αποφασίζοντας, επιτέλους, μιας μορφής επιδότηση ώστε τα προϊόντα αυτά να παραμείνουν προσιτά και να μην επιβαρύνουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό.

Σε διαφορετική περίπτωση, ειδικά σήμερα που η ακρίβεια ιεραρχείται ως το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, είναι πιθανό να ξαναζήσουμε μέρες της πρώτης μνημονιακής περιόδου, με ανεξέλεγκτες εγκαταλείψεις ζώων συντροφιάς.

Είναι δουλειά τεχνοκρατών να δουν και να περιγράψουν τον τρόπο που οι κατά βάση ελληνικές επιχειρήσεις τροφών, παιχνιδιών, αξεσουάρ, κτηνιατρικών υπηρεσιών, εξετάσεων κ.α. θα ενθαρρυνθούν να κρατήσουν χαμηλά τις τιμές τους ώστε να μη ζήσουμε ένα νέο, ασυγκράτητο κύμα εγκαταλείψεων ζώων σ’ όλη τη χώρα.

Όπως έγραψε ο Φραντζεσκάκης, πιθανότατα μια λύση θα ήταν το pet pass.

Ψιθυρίζεται ήδη, αλλά κανείς δεν το φωνάζει δυνατά. Μπορεί η λύση να μην κρύβεται καν εκεί. Αλλά κάπου άλλου. Αυτό θα πρέπει να κάνει η Πολιτεία. Αφού γνωρίζει το πρόβλημα να δει ποια είναι και η προσφορότερη, η δικαιότερη και πιο εφαρμόσιμη λύση.

Να περιμένουμε άραγε; ‘Η απλώς όλα αυτά είναι «ψιλά γράμματα», όπως άλλωστε θεωρούμε τα περισσότερα πράγματα στη χώρα μας;

Σχετικά Άρθρα

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ