Το παλιό ρητό που λέει ότι «το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει» είναι γνωστό σε όλους, αλλά το νόημά του έχει μεγαλύτερο βάθος. Αν, για παράδειγμα, συγκεντρώνατε μια ομάδα γονέων και τα παιδιά τους σε ένα δωμάτιο, μέσα σε μια ώρα, θα μπορούσατε πιθανότατα να βρείτε ποιος ανήκει σε ποιον. Από τη συμπεριφορά, τους τρόπους, τα χαρακτηριστικά. Αν σκεφτείτε για λίγο τη ζωή σας με τα παιδιά, θα δείτε ότι έχουν μάθει σχεδόν τα πάντα από εσάς.
Αυτό το παράδειγμα το βρήκαμε στο πρόσωπο της Σοφίας, μιας μαμάς που έχει υιοθετήσει συνήθειες στο σπίτι, που προφανώς προέκυψαν από αυτά που η ίδια βίωνε μεγαλώνοντας. Ας μιλήσουμε με αποδείξεις λοιπόν.
Η Σοφία είναι γνωστή και ως «μαμά της Αναστασίας». Είναι δημιουργός του πρώτου και μοναδικού blog στην Ελλάδα που ονομάζεται Veggie Shark, με συνταγές κατάλληλες για παιδάκια, από τη βρεφική ηλικία, χωρίς ζάχαρη και επεξεργασμένα συστατικά, αλλά και χωρίς ζώα και ζωικά παράγωγα. Εκτός από τις υπέροχες συνταγές της, έχει μια υπέροχη οικογένεια με πολλά «ποδαράκια», καθώς εκτός από τα 6 τα δικά τους, έχουν και 4 γατούλες. Η αγάπη της για τα ζώα γεννήθηκε από μικρή ηλικία και αυτό το έχει μεταδώσει και στην μικρή της κόρη, Αναστασία.
Η πρώτη επαφή με τα ζώα
Η επαφή της Σοφίας με τα ζώα άρχισε από την ηλικία των 6 ετών, όταν πήραν τον σκύλο τους για να την βοηθήσει να ξεπεράσει φοβίες που είχε ως παιδί, κυρίως με το σκοτάδι.
«Μεγάλωνα μαζί του και με έκανε να αγαπάω και να συμπονώ όλα τα ζώα γύρω μου. Το σημείο μηδέν, αν με ρωτούσες, είναι μια μέρα πολλά χρόνια πίσω, ήμουν δεν ήμουν 7 χρονών. Έπαιζα μόνη στη γειτονιά και βρήκα ένα γατάκι, μια σταλιά πλάσμα, να παλεύει για λίγα λεπτά ζωής ακόμη. Ήθελα τόσο να το βοηθήσω, του έβαζα λίγο νεράκι και αυτό κουνιόταν λίγο πιο έντονα κι εγώ, με το παιδικό μου μυαλό, πίστευα πως θα το κάνω καλά. Ένιωσα τόσο ανήμπορη όταν σταμάτησε να κινείται. Ήταν λες και τα πόδια μου ήταν κολλημένα εκεί! Δεν μπορούσα να φύγω από κοντά του!», περιγράφει η Σοφία στο pet-in.gr.
«”Έχω μόνο εσένα! Μην με εγκαταλείψεις και συ!”, ήταν σαν να το άκουγα να λέει! Εκείνη τη στιγμή, που δεν θα ξεχάσω ποτέ, υποσχέθηκα όταν μεγαλώσω να μην αφήσω ποτέ πλάσμα που έχει την ανάγκη μου. Θα οδηγάω και θα έχω χρήματα να μπορώ να είμαι ανεξάρτητη» μας λέει.
Τα χρόνια πέρασαν και η ζωή της Σοφίας την οδήγησε να φροντίζει αδέσποτες γάτες, συμμετέχοντας ως εθελόντρια σε μια φιλοζωική της πόλης.
«Ασχολούμουν, βέβαια, όπως μπορούσα τη δεδομένη στιγμή. Με ένα κινητό στο χέρι, να φτιάχνω και να προωθώ αγγελίες για πλασματάκια που αναζητούσαν ένα μόνιμο σπιτάκι ή χρήματα για να καλύψουν τα ιατρικά τους έξοδα», εξηγεί η Σοφία.
Η σημασία του εθελοντισμού
Μέσω της ενασχόλησής της με τον εθελοντισμό, δόθηκε η ευκαιρία στη Σοφία να δει κατάματα τις δυσκολίες που τον συνοδεύουν, όπως και τις θυσίες που χρειάζονται σ’ αυτό το απαιτητικό «ταξίδι».
«Άρχισα να ζω από κοντά το τι σημαίνει εθελοντισμός, αυταπάρνηση. Τι κρύβεται πίσω από τον όρο “φιλοζωικές”, που όλοι βιαζόμαστε να κρίνουμε πως “δεν κάνουν τίποτα”, μη γνωρίζοντας πως οι περισσότερες φιλοζωικές είναι μία χούφτα άνθρωποι, που έχουν κάνει τα σπίτια τους καταφύγια, χρωστάνε σε κτηνιάτρους και πάσχουν από μία μόνιμη θλίψη, επειδή γνωρίζουν πως ό,τι και αν κάνουν, δεν είναι ποτέ αρκετό, πως δεν μπορούν να τα σώσουν όλα», αναφέρει η Σοφία στο pet-in.
Εκεί γνώρισε πολλούς τέτοιους ανθρώπους. Ένας από αυτούς ήταν και η τωρινή της κουμπάρα και νονά της μικρής Αναστασίας. Το φθινόπωρο του 2016, είχε στο μικρό της σπίτι 7 γάτες, εκ των οποίων οι 2 μόνο ήταν δικές της.
Η υιοθεσία μιας γάτας δημιούργησε μια οικογένεια
Η Σοφία αποφάσισε να προσφέρει τη βοήθειά της ώστε να βρεθούν σπιτάκια, κάνοντας αυτό που ξέρει καλά: να γράφει και να προωθεί αγγελίες. Ανάμεσα στα γατάκια αυτά, ήταν κι ένας νεαρός γατούλης, για μήνες στα αζήτητα, με ένα ματάκι. «Τον είχανε ονομάσει “Γατόκεμον”, μιας και ήταν η εποχή που επικρατούσε η φρενίτιδα ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού και όλα τα παιδάκια “κυνηγούσαν Πόκεμον”».
Έφτιαξε λοιπόν ένα χαριτωμένο-κιτς αφισάκι και έπιασε δουλειά! Μετά από μήνες στα αζήτητα, που ήταν αόρατο, κάποιος τελικά το είδε. Άνοιξε την αγκαλιά του και το σπίτι του, το ονόμασε “Σκύλο” και έγινε ο «μπαμπάς» του, με ένα… τουίστ: Ο «μπαμπάς» που υιοθέτησε τον Σκύλο, έγινε και μπαμπάς της Αναστασίας, μιας και μέσα από την υιοθεσία αυτή, έμελλε να γνωρίσει τον άνθρωπο της ζωής της και συνοδοιπόρο της.
«Φτάνουμε στον Απρίλιο του 2018. Είμαστε επίσημα ζευγάρι, αλλά ο καθένας ζει στο δικό του σπίτι, με τις γάτες του: εγώ με το Τσοφλάκι και εκείνος με τον Σκύλο και την Πιάτσα. Τσόφλι και Πιάτσα, μαζεμένα από τα χεράκια μας, από τους δρόμους του Κορδελιού.
«Το μήλο» που αναφέρεται στον πρόλογο
«Την επόμενη μέρα, 13 Απριλίου, πετούσαμε για Κρήτη. Μου έρχεται ένα μήνυμα στο κινητό από τον πατέρα μου. Ήταν η φωτογραφία από έναν γατούλη, μέσα σε ένα χαρτόκουτο, μαζί με ένα μήνυμα: “Τι να το κάνουμε; Αναπνέει με το ζόρι… Υπάρχει κάποιος να ρθει να το πάρει;”», εξιστορεί η Σοφία.
Μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα, πέρασαν πολλές σκέψεις από το μυαλό της: «Αύριο φεύγεις ταξίδι!», «πόσα λεφτά θα χρειαστούν;», «κι αν χρειαστεί φιλοξενία;». Τελικά, επικράτησε μια σκέψη, μαζί με την υπόσχεση σε εκείνο το μικρό γατάκι: «Έχω μόνο εσένα! Μην με εγκαταλείψεις κι εσύ!»
Οπότε η απάντηση που έδωσε ήταν: «Εμένα παίρνεις τηλέφωνο! Δεν υπάρχει κανείς άλλος! Έρχομαι!»
«Παρέλαβα ένα πλάσμα μέσα σε ένα κουτάκι, ένα κουτάκι που ήταν σαν άδειο! Τόσο ελαφρύς ήταν! Γάτος ενήλικος 1850 γραμμάρια. Αφυδατωμένος, να τον τρώνε οι ψύλλοι, με σπασμένο ποδαράκι και σπασμένο κυνόδοντα. Η διάγνωση: εισροφητική βρογχοπνευμονία. Κοινώς, έφαγε κάτι τοξικό, έκανε εμετό και τον εισρόφησε».
Μια διάσωση καρδιάς
Το γατάκι νοσηλεύτηκε για έναν μήνα. Ήταν όμως μαχητής, λέει η Σοφία. «Ήθελε τόσο πολύ να ζήσει! Από την πρώτη στιγμή που τον γνώριζες, δεν μπορούσες παρά μόνο να τον αγαπήσεις! Μέσα σε ένα κλουβί, με τα καλώδια από τους ορούς, να μην μπορεί να σταθεί όρθιος, αλλά σου γουργούριζε και γυρνούσε την κοιλίτσα του για χάδια. Έτσι λειτουργούν τα ζώα ξέρετε! Ζουν για τη στιγμή! Δεν είχαν σημασία όσα πέρασε πριν. Εκείνη τη στιγμή ήταν ευτυχισμένος!».
Τον ονόμασαν Δανδέλιο, όπως τα λευκά λουλουδάκια που βλέπουμε στο πάρκο και τα θεωρούμε εύθραυστα, επειδή με ένα φύσημά μας, αυτά σκορπίζουν στον άνεμο, εξηγεί ποιητικά η Σοφία. «Όμως πέφτοντας στο χώμα, γίνονται ένα νέο σποράκι και φυτρώνει καινούριο λουλουδάκι!» συμπληρώνει.
Χάρη στη δύναμή του, τον πήραν μετά από ένα μήνα σπίτι! Τα έξοδά του, ναι, ήταν πολλά, αλλά καλύφθηκαν μέσα από εράνους χάρη στην αγάπη του κόσμου και τη μεγάλη βοήθεια της Cat Rescue Athens, που τους έδωσε το βήμα για να κάνουν τον αγώνα του Δανδέλιου, γνωστό σε όλους.
Ακολούθησαν μήνες με φάρμακα, καθαρισμούς μύτης, αυτιών, εισπνεόμενα φάρμακα. Κάθε μέρα γινόταν και καλύτερα, είχε φτάσει να ζυγίζει 3,5 κιλά. Έψαχνε παράλληλα και για υιοθεσία, αλλά κανείς δεν ήταν αρκετά τολμηρός μάλλον για να υιοθετήσει έναν γατούλη που ακόμη είχε ιατρικά θέματα!
«Κάπως έτσι, ο Δανδέλιος έγινε ο Ντάντυ μας και μας ακολούθησε στο κοινό μας πλέον σπίτι, μαζί με τους υπόλοιπους!» λέει η Σοφία.
Τι ξεχωριστό έχει αυτός ο γάτος;
«Θα μου πεις, γιατί τόσο μεγάλη αναφορά σε αυτόν τον γάτο; Γιατί είναι το αγγελάκι μας, γιατί είναι η αιτία όλων! Γιατί μας έδειξε από κοντά τον αληθινό πόνο και αγώνα των αδέσποτων, τον αγώνα για επιβίωση ανάμεσα στα τσιμέντα και την αδιαφορία μας! Γιατί μέσα στα μάτια του, είδαμε ευγνωμοσύνη, και πλέον στα μάτια κάθε ζώου είναι, και θα᾽ ναι για πάντα, ο Ντάντυ μας» μας εξηγεί και την θαυμάζουμε.
Άρχισε, επομένως, και η πιο έντονη ενασχόληση της οικογένειας με τα αδέσποτα. Ερχόμενοι στην νέα γειτονιά, άρχισαν οι στειρώσεις. «Μια καλοκαιρινή μέρα εμφανίστηκε στην αυλή μια γάτα. Έβγαλα ένα μπολ με κροκέτες. Μέχρι τον χειμώνα, είχαν γίνει τρεις. Προφανώς δεν μπορείς να τις πάρεις όλες μέσα, αλλά τις νοιάζεσαι σαν δικές σου και αυτές! Όταν άλλωστε εσύ στειρώνεις, ταΐζεις, εμβολιάζεις, εσύ θα τρέξεις όταν χρειαστεί, δικές σου δεν είναι;» ρωτάει ρητορικά.
Έτσι, θέλησαν να τους κάνουν ζεστά καταλύματα για να περνούν τους μήνες του χειμώνα. Την ιδέα την είχε ο σύζυγος της Σοφίας, ο οποίος έφερε χοντρά κουτιά και επένδυσαν τα τοιχώματά τους με φελιζόλ για μόνωση. Τύλιγμα με πλαστική σακούλα για τις σταγόνες της βροχής και ζεστές κουβέρτες εσωτερικά.
Άρχισαν με δύο κουτιά και πλέον έχουν 2-3 σε κάθε βεράντα και μοιράζουν και στη γειτονιά. «Μέσα στα 5 χρόνια που τα φτιάχνουμε, μάθαμε και για την εναλλακτική του άχυρου, αντί για κάποια πετσέτα μέσα, μιας και αυτό απορροφά την υγρασία και τα κρατά ζεστά, σε αντίθεση με κάποια πετσέτα ή λεπτή κουβέρτα που μπορεί να νοτίσει».
Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να απολαύστε την Αναστασία να βοηθάει τον μπαμπά της στην κατασκευή του κουτιού.
View this post on Instagram
Η μικρή Αναστασία
Και μέσα σε όλη αυτή την ιστορία, 30 Γενάρη του 2021, γεννήθηκε και η Αναστασία. Από τριών ημερών, ζει και μεγαλώνει με 4 γάτες. «Υπήρχαν οι γάτες μέσα στο σπίτι και ήρθε και προστέθηκε ένα μωράκι. Τόσο απλά, τόσο αβίαστα και φυσιολογικά. Δεν άλλαξα τη ζωή των ζώων, δεν τις απομόνωσα, δεν τις απομάκρυνα» εξηγεί.
Ανησυχίες;
«Όχι, δεν ανησύχησα ποτέ, για το αν θα φάει τρίχα το παιδάκι μου. Είχε φάει ήδη από την κοιλιά! Όχι, δεν φοβήθηκα ποτέ για το αν θα επιτεθούν ξαφνικά οι γάτες στο βρέφος μου! Γάτες είπα έχω, όχι δαίμονες».
«Κι έτσι, το παιδάκι μου άρχισε να μεγαλώνει κι εγώ να βλέπω κάθε μέρα πόσο τυχερό και ευλογημένο είναι που μεγαλώνει ανάμεσα σε ζώα. Άρχισε να βλέπει, από πολύ νωρίς, πως δεν είμαστε μόνοι μας στον κόσμο, αλλά υπάρχουν και άλλα πλάσματα, διαφορετικά από εμάς. Πλάσματα, που το καθένα έχει τον δικό του χαρακτήρα και τα δικά του όρια. Από τις πρώτες επαφές μαζί τους, της τονίζαμε πως μόνο τις χαϊδεύουμε, πως δεν είναι παιχνίδια, είναι ζωάκια και πονάνε όπως κι εμείς!» λέει η Σοφία στο pet-in.gr.
Ο πρώτος της φίλος ήταν ο Ντάντυ, ο οποίος της έμαθε πως να χαϊδεύει, του έσπρωχνε μπάλες και τής τις πετούσε πίσω. Πέντε μηνών η Αναστασία, είχε μάθει να πιάνει καλαμάκια και να τα κουνάει προς τις γάτες παίζοντας μαζί τους.
Η πρώτη διάσωση της Αναστασίας σε ηλικία 1,5 ετών
Τον περασμένο Αύγουστο, όταν ήταν 1,5 ετών, η Αναστασία έκανε την πρώτη της διάσωση. Ήταν στο πάρκο μαζί με τον μπαμπά της και ακούστηκε κάτω από ένα αυτοκίνητο, ο εφιάλτης όσων ασχολούνται με γάτες: νιαούρισμα από μικρό γατάκι. Όντας εξοικειωμένη με τον ήχο, έτρεξε προς τα κάγκελα του πάρκου, νιαουρίζοντας! Το γατάκι μπήκε μέσα στο πάρκο και εντός των επόμενων 15 λεπτών, εμφανίστηκε και η μαμά Σοφία, με μία κονσέρβα και ένα κλουβάκι.
Και επισήμως η μικρότερη σε ηλικία εθελόντρια της Ελλάδας
«Έτσι, αυξήθηκε ο πληθυσμός στο σπίτι μας και το Αναστασάκι είχε την πρώτη της επαφή με ένα πλάσμα πιο μικρό και αδύναμο από αυτήν. Πραγματική πρόκληση για όλους μας, μιας και ξαφνικά βρέθηκα να έχω δύο μωρά, ένα δίποδο 18 μηνών και ένα τετράποδο 1,5 μηνών.»
«Τον φωνάζαμε “Νινί”, μιας και ήταν χαρακτηριστικό του μεγέθους και της ηλικίας του. Πολύ γρήγορα, το Νινί βρήκε σπιτάκι, λίγο μακριά μας βέβαια, επομένως θα γινόταν εφικτή η υιοθεσία του, μετά από 3 μήνες» εξηγεί.
Η Σοφία μας είπε ότι στην αρχή, την προβλημάτισε το πώς θα το δεχτεί η μικρή και αν θα της στοίχιζε το να τον συνηθίσει και μετά να τον αφήσουν κάπου αλλού. Από την άλλη, αυτή είναι η ζωή τους. «Ό,τι μπορούμε, το φιλοξενούμε και του δίνουμε την ευκαιρία να βρει το παντοτινό σπιτάκι του».
Επομένως, αποφάσισαν να κάνουν το παιδί μέρος όλου αυτού. Ξεκίνησε να της λέει, λοιπόν, από τον Αύγουστο, πως το Νινί δεν θα μένει για πάντα στο σπίτι τους, αλλά θα υιοθετηθεί, θα πάει σε ένα άλλο σπίτι. Όσο περνούσε ο καιρός, πρόσθετε και περισσότερες λεπτομέρειες. Επομένως, όταν ήρθε η ώρα, η Αναστασία ήξερε ακριβώς πού θα πάει το Νινί, πώς λένε την κυρία που θα το υιοθετήσει, αν έχει άλλα ζώα, πώς θα ταξιδέψουν και φυσικά ΠΑΝΤΑ κατέληγαν πως θα τους στέλνει βίντεο και φωτογραφίες του για να το βλέπουν.
«Όταν έγινε η υιοθεσία, η Αναστασία ήταν 22 μηνών και μιλούσε ήδη αρκετά. Πήγαμε μαζί το γατάκι στο σπιτάκι του, μαζί με μία ακόμη αδεσποτούλα μας, που υιοθετήθηκε μαζί του. Το χαιρετήσαμε και φύγαμε. Χωρίς κλάματα και επεισόδια. Δεν με ρώτησε ούτε μία φορά που είναι, αντιθέτως, ανέφερε μόνη της το Νινί και τη Μαυρούλα, πως είναι τώρα στη μαμά τους».
Τα παιδιά είναι ο καθρέφτης μας
«Μην σας εκπλήσσει κανένα στοιχείο της ιστορίας αυτής» μας λέει η Σοφία. «Τα παιδιά, αντιλαμβάνονται τα πάντα, αρκεί να τους δώσουμε την ευκαιρία, να τα αντιμετωπίσουμε με σεβασμό και να τους εξηγήσουμε τα πάντα, αναλυτικά, με υπομονή και πολλές φορές».
Πλέον, είναι δύο ετών. Ξέρει όλες τις γάτες, τόσο τις δικές τους όσο και όσες ζουν στις βεράντες τους, με τα ονόματά τους. Συνολικά, είναι πάνω από δέκα. Το ίδιο ισχύει και με τα σκυλιά της γειτονιάς.
«Με αφορμή την ιστορία της με το Νινί, άρχισα να της μιλάω και για τα αδέσποτα ζωάκια, τα οποία δεν έχουν σπιτάκι με μαμά και μπαμπά! Έχουν μόνο εμάς για να τα προσέχουμε και για αυτό, τα αγαπάμε λίγο περισσότερο. Έτσι, αυτόν τον χειμώνα, κάναμε μαζί της τα φετινά σπιτάκια για τις γατούλες μας, τις έξω».
«Αν τη ρωτήσεις τι θα κάνει όταν μεγαλώσει, λέει θα έχει αυτοκίνητο και θα πιάνει γάτες για στείρωση! Το μέλλον θα δείξει, αλλά εμείς θα της δώσουμε όσα εφόδια μπορούμε, να μεγαλώσει με σεβασμό και αγάπη για όλα τα πλάσματα που μοιράζονται μαζί μας τον πλανήτη μας» καταλήγει.
Μπορείτε να δείτε όλες τις συνταγές της Σοφίας και της Αναστασίας στο Veggie Shark
Μπορείτε επίσης να τις ακολουθήσετε στο Instagram @anastasaki_blw και Facebook @veggieshark
