Του Αντώνη Λιάπη
Μέσα στην καταχνιά της βίας σε βάρος των ζώων – κορυφαία πτυχή της οποίας αποτελεί η ανυπόφορη αναισθησία και σιωπή των πολιτών, σκοντάφτεις σε αυτή την εικόνα και σκέφτεσαι ότι -ευτυχώς- επιβιώνουν ακόμη ρομαντικές αξίες.
Άνθρωποι του τίμιου μεροκάματου, ξοδεύουν από τα ελλείποντα χρήματά τους για τη σίτιση των αδέσποτων. Ο ψυχικός τους πλούτος, τους κάνει να χαμογελούν και να σκορπούν φως αγάπης για τους άστεγους συμπολίτες μας.
Μπροστά στο ταπεινό λιλιπούτειο καφενεδάκι του Ουνάλ, στην οδό Ανδρούτσου, στο κέντρο της Κομοτηνής, κοιμούνται ανέμελα, ο Κανέλος στα αριστερά και ο Ντόγκυ στα δεξιά. Ο τελευταίος μάλιστα φράσσοντας την είσοδο, ώστε ο Ουνάλ όταν εκτελεί εξωτερική παραγγελία, υποχρεώνεται να τον υπερπηδά ως … κινέζος ακροβάτης, προκειμένου να μη χυθεί ο καφές από το φλυτζάνι, ενώ ο βαρύθυμος γάτος Ρόκυ, έχει εισέλθει – σε απροσδιόριστο χρόνο- λάθρα εντός του καταστήματος και λιάζεται σχεδόν ναρκωμένος πίσω από τη βιτρίνα.
Ο Ρόκυ, γνωστός γάτος, με ανησυχίες επί του πεδίου της φυσικής επιστήμης, έχει προ πολλού διαπιστώσει από εμπειρικές του παρατηρήσεις ότι ο υαλοπίνακας (δίκην φακού) μεγιστοποιεί την επίδραση των πολυπόθητων χειμωνιάτικων ηλιακών ακτίνων.
Η φωτογραφία θα μπορούσε με τη δύναμη που διαθέτει να εμπνεύσει όχι μόνο ζωγράφους, αλλά λογοτέχνες και ποιητές!
Κατάλληλη για τουριστική προβολή της πόλης!
Είναι η Κομοτηνή που αγαπάμε και επιμένουμε πεισματικά να ζούμε σε αυτήν, παρά τις γλυκόηχες σειρήνες των μεγάλων πόλεων της Εσπερίας!
