Της Βασιλείας Καμάρα
Όταν διαβάσαμε την ιστορία ενός Κάνε Κόρσο από τον Σταυρό της Κρήτης, θα είμαστε ειλικρινείς, λυγίσαμε.
Στις εκατοντάδες πληροφορίες για τα ζώα που λαμβάνουμε καθημερινά, οι περισσότερες από τις οποίες είναι συνήθως άσχημες, πάντα θα υπάρχει μία ιστορία που θα καταφέρνει να μας επαναφέρει το θετικό συναίσθημα, σε αυτό δηλαδή που θα μας κάνει να πιστέψουμε ξανά στο καλό των ανθρώπων.
Η ιστορία αυτή ξεκινάει από τις αρχές του χρόνου, όταν συμπολίτες ενημέρωσαν την Προστασία των Ζώων στα Χανιά για έναν εξαθλιωμένο σκύλο που βρισκόταν αλυσοδεμένο έξω από σπίτι στο χωριό του Σταυρού. Οι γείτονες είχαν καιρό να δουν τον κηδεμόνα του, ένα μοναχικό άνθρωπο που ζούσε καιρό στην περιοχή μαζί με το σκύλο του, τον Βρούτο.
Όπως αναφέρουν, ειδοποιήθηκε η Αστυνομία και δυστυχώς τότε αποκαλύφθηκε ότι ο άνθρωπος είχε “φύγει” από τη ζωή. Το πόσο καιρό, κανείς δεν το γνώριζε, αλλά μάλλον αρκετό, γιατί ο Βρούτος ήταν αποστεωμένος και οι κοτούλες στο κοτέτσι νεκρές από την ασιτία.
Ο Βρούτος είναι ένας τεράστιος σκύλος και οι πιθανότητες να έβρισκε νέα οικογένεια, ελάχιστες.
Κι ενώ οι ελπίδες χάνονταν, χάρη στο ενδιαφέρον μίας οικογένειας για τον ευγενικό γίγαντα, δόθηκε στον Βρούτο μία δεύτερη ευκαιρία για καλύτερη ζωή. Η οικογένεια που αποτελείται από τους γονείς Ζωή και Δημήτρη και τα 4 παιδάκια τους, Στέλλα, Λέων, Μίμης και Λουκιανός, μένει στο Σταυρό Ακρωτηρίου και έχουν ήδη έναν σκύλο, τον Σάντορ.
«Μια μέρα που βγάζαμε βόλτα τον Σάντορ, περνούσαμε από ένα σπίτι που ήξερα ότι έμενε ένας άντρας μόνος του μαζί με έναν τεράστιο μαύρο σκύλο που, όποτε περνούσε κάποιος, γάβγιζει δυνατά», περιγράφει η Ζωή στο pet-in.gr «Τότε παρατήρησα ότι δεν βλέπω πια τον άντρα στην αυλή στην οποία έβγαινε συχνά, δεν ακούω τον σκύλο και η μηχανή που ήταν στην αυλή είχε περικυκλωθεί από χόρτα».
Όπως μας εξήγησε η Ζωή, το πιο ανησυχητικό απ’ όλα ήταν η άσχημη μυρωδιά που ερχόταν από την αυλή του σπιτιού. «Λέω στον άντρα μου, “δεν μ’αρέσει αυτό, έλα να μπούμε”».
Όταν το ζευγάρι μπήκε, αντίκρισε μια τραγική εικόνα. Ένας αλυσοδεμένος σκελετωμένος σκύλος στην αυλή, ο οποίος έμεινε ακίνητος όταν εισήλθαν στο χώρο.
«Δεν είχε τροφή ούτε νερό, και γύρω του υπήρχαν κλουβιά με νεκρές κότες… Η πόρτα του σπιτιού ήταν ανοιχτή, το φως μέσα αναμμένο… Καλέσαμε κατευθείαν την Αστυνομία και περιγράψαμε το συμβάν, αναφέροντας και την κακή κατάσταση του σκύλου».
Όπως αναφέρει η Ζωή, η αστυνομία αρνήθηκε να στείλει περιπολικό, λέγοντάς τους ότι «αφού δεν υπάρχει πτώμα, κάπου θα είναι ο ιδιοκτήτης και θα πάρει τον σκύλο!»
Τότε πήραν το θάρρος να μπούν μόνοι τους στο σπίτι, αφού πρώτα πέρασαν από το δικό τους, που ήταν πολύ κοντά, για να φέρουν τροφή και νερό στον Βρούτο.
«Αμέσως καταβρόχθισε την τροφή του και μόλις τον έλυσα προσπάθησε να έρθει κοντά μου και ξεκίνησε να με γλείφει από την χαρά και την ευγνωμοσύνη του, όμως δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του από την ασιτία, όλο έπεφτε!», μας περιγράφει.
Στη συνέχεια μπήκαν στο σπίτι και, δυστυχώς, βρήκαν τον άνθρωπο νεκρό, πεσμένο στο πάτωμα του σαλονιού. «Το θέαμα ήταν φρικτό, αλλά ακόμα πιο φρικό ήταν αυτό που συνέβη στον Βρούτο… Τόσες μέρες κι ούτε ένας άνθρωπος δεν νοιάστηκε να περάσει να ρωτήσει τι κάνει, πού εξαφανίστηκε, πώς είναι ο σκύλος. Αργότερα, μάθαμε ότι ο άνθρωπος αυτός είχε οικογένεια στα Χανιά», εξηγεί.
Τον Βρούτο τον περίμενε βασανιστικός θάνατος αν δεν περνούσε από εκεί το ζευγάρι, το οποίο κατάλαβε ότι η πρότερη ζωή του δεν ήταν και τόσο καλή.
«Ήταν συνεχώς δεμένος, δεν τον έβγαζαν ποτέ βόλτα, και ο κτηνίατρος που τον εξέτασε συμπέρανε ότι ο πρώην ιδιοκτήτης του τού έδινε κακή τροφή, γιατί τα δόντια του είναι σε κακή κατάσταση, παρά το νεαρό της ηλικίας του, είναι το πολύ ενός έτους», αναφέρει. «Επίσης είχε σπασμένο πλευρό, το οποίο δεν “κόλλησε” σωστά», συμπληρώνει.
Η Ζωή μάς λέει ότι οι άνθρωποι παίρνουν αυτά τα “άγρια” σκυλιά, ράτσας Κάνε Κόρσο, για την τρομακτική τους εμφάνιση, για να γίνουν καλοί φύλακες, ωστόσο μετά δεν μπορούν να τα διαχειριστούν και να ασχοληθούν όσο απατείται για να τα φροντίσουν σωστά, με αποτέλεσμα να τα παρατάνε μόνα τους δεμένα με αλυσίδα.
«Ξαναπήραμε, λοιπόν, τηλέφωνο την Αστυνομία και είπαμε “τελικά υπάρχει πτώμα, ελάτε!” Ήρθαν και δώσαμε κατάθεση, ενώ ειδοποιήσαμε και την Φιλοζωική Χανίων».
Μιλώντας με την φιλοζωική, τους είπαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πάρουν τον σκύλο, γιατί έχουν ήδη τόσα άλλα ζώα που είναι σε ακόμα χειρότερη κατάσταση και ζήτησαν μήπως μπορούσαν τουλάχιστον να περνούν από εκεί για να τον ταΐζουν.
«Να τον αφήναμε σε εκείνη την φρικτή αυλή; Ποτέ ξανά! Έτσι απλά, φέραμε ένα λουρί και τον μεταφέραμε στο σπίτι μας. Ήταν μία δύσκολη διαδικασία, γιατί συνέχεια έπεφτε, στην κατάστασή του δεν μπορούσε να κάνει ούτε δύο βήματα…», εξηγεί η Ζωή.
Μετά από τρεις εβδομάδες στο σπίτι της οικογένειας που πήρε τη μεγάλη απόφαση να τον υιοθετήσει, ο Βρούτος δυνάμωσε πολύ γρήγορα.
«Τρώει σχεδόν ένα κιλό τροφή την ημέρα, λατρεύει τις βόλτες στο δρόμο με λουρί, όπως και στον κήπο, κοιμάται με τις ώρες στον καναπέ, ζητάει συνέχεια αγκαλιές, είναι απίστευτα χαδιάρης και γλύκας, πεινάλας και “κακός” ηθοποιός! Πολύ εκπαιδεύσιμος, του μάθαμε ήδη τις βασικές εντολές, υπάκουος (εε…. όταν το θέλει), μόνο που δεν τα πάνε καλά με τον σκύλο μας τον Σάντορ. Ζηλεύει και δαγκώνει τον Βρούτο, και φυσικά ο Βρούτος “απαντάει” για να αμυνθεί, κι αυτό δεν το θέλουμε. Για την ώρα, τα έχουμε χώρια αυτά τα δύο αδέρφια που δε μονιάζουν», αναφέρει.
Ο Βρούτος έκανε όλες τις βασικές εξετάσεις και είναι υγιέστατος. Έκανε εμβόλια, σε λίγο καιρό θα γίνει η στείρωση και θα έχει και τσιπάκι.
«Με λίγα λόγια, είναι το λατρεμένο μας κουταβάκι -υπερφυσικού μεγέθους κουταβάκι, αφού ζυγίζει 30 κιλά και πρόκειται να φτάσει περίπου 50. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που τον έχουμε!», λέει στο pet-in.gr.
«Μυστικό: τον φωνάζουμε και Μπούμπη», μας εκμυστηρεύεται.
Ήταν τόσο χαρούμενοι που πήραν αυτή την απόφαση μάλιστα, που έγραψαν ένα μικρό τραγούδι για να τον καλωσορίσουν στο νέο του σπιτικό.
Από την πλευρά του ο σύλλογος για την Προστασία των Ζώων, Χανιά, γράφει στην ανάρτησή του: «Ξέρουμε ότι παίρνει πολλή πολλή αγάπη από μικρούς και μεγάλους».
«Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, με τόσες πολλές άσχημες ειδήσεις καθημερινά, άνθρωποι σαν κι αυτούς μας δίνουν αισιοδοξία και μας ζεσταίνουν την καρδιά», συμπληρώνουν.
