Το νυχτερινό «λιάσιμο» αναφέρθηκε μόλις πρόσφατα σε άγριες χελώνες του γλυκού νερού, αλλά μια μελέτη δείχνει ότι η εν λόγω συμπεριφορά είναι ευρέως διαδεδομένη και εμφανίζεται σε πολλά είδη.
Ο μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Λα Τρομπ της Αυστραλίας, Δρ Ντόναλντ ΜακΝάιτ, δήλωσε ότι παρατήρησε για πρώτη φορά νυχτερινές χελώνες γλυκού νερού να λιάζονται στον ποταμό Ρος στο Τάουνσβιλ. «Ανέβαιναν τη νύχτα και κάθονταν σε κορμούς παρουσιάζοντας σχεδόν την ίδια συμπεριφορά που έχουν και κατά τη διάρκεια της ημέρας- όταν το ερευνήσαμε, δεν ήταν κάτι που φαίνεται πως κάνουν οι χελώνες», δήλωσε ο Δρ ΜακΝάιτ.
«Πιστεύουμε ότι έχει να κάνει με τη θερμοκρασία. Το νερό παραμένει τόσο ζεστό τη νύχτα που στην πραγματικότητα είναι πιο ζεστό από ό,τι αρέσει στις χελώνες και μπορούν να δροσιστούν βγαίνοντας έξω από αυτό», εξηγεί ο μεταδιδακτορικός ερευνητής, προσθέτοντας: «Είναι ευρέως διαδεδομένο σε όλο το οικογενειακό δέντρο των χελωνών, αλλά εμφανίζεται μόνο στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές». Ο Δρ Μακνάιτ παρατήρησε για πρώτη φορά τη συμπεριφορά αυτή μαζί με έναν συνάδελφό του, τον Δρ Έρικ Νόρντμπεργκ του Πανεπιστημίου της Νέας Αγγλίας, στις όχθες του ποταμού Ρος στο Τάουνσβιλ της Αυστραλίας.
Για τη συγκεκριμένη μελέτη εργάστηκε μια ομάδα ερευνητών από όλο τον κόσμο, η οποία τοποθέτησε κάμερες σε κορμούς για να παρακολουθήσει τη νυχτερινή δραστηριότητα όσο το δυνατόν περισσότερων ειδών χελωνών του γλυκού νερού. Οι κάμερες τραβούσαν μία φωτογραφία κάθε δύο λεπτά. Τοποθετήθηκαν σε συνολικά 25 τοποθεσίες στην Αυστραλία, το Μπελίζ, τη Γερμανία, την Ινδία, τις Σεϋχέλλες, τη Σενεγάλη, τη Δημοκρατία Τρινιντάντ και Τομπάγκο, τις ΗΠΑ και τη Νότια Αφρική. Οι κάμερες αυτές κατέγραψαν δεδομένα για 29 είδη από επτά οικογένειες χελωνών του γλυκού νερού.
