Ένα άγαλμα αφιερωμένο στο αμερικανικό ελκηθρόσκυλο Balto, ένα Χάσκι Σιβηρίας που είναι πλέον διάσημο για τη σκληροτράχηλη φύση του, βρίσκεται στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης, ενώ η εντυπωσιακή κράση τού συγκεκριμένου ελκηθρόσκυλου αναδείχθηκε ακόμη και μέσα από τις κινηματογραφικές οθόνες.
Τώρα, ο Balto βρίσκεται στο επίκεντρο μιας μελέτης DNA, 90 χρόνια μετά τον θάνατό του. Στόχος είναι να απαντηθεί τι έκανε αυτό το σκυλί τόσο διάσημο και δυνατό.
Το 1925, το Σιβηρικό Χάσκι συμμετείχε σε μια αποστολή στην Αλάσκα που ονομαζόταν “Serum run”, στόχος της οποίας ήταν να μεταφέρει σωτήρια φάρμακα στους νέους της απομακρυσμένης πόλης Nome που απειλούνταν από διφθερίτιδα, μια μεταδοτική ασθένεια που πρόκειται περί οξείας λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, κατά την οποία παράγεται μια τοξίνη που επιδρά στο κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλεί προβλήματα σε διάφορα όργανα του σώματος.
Διενεργούμενη υπό φρικτές συνθήκες χιονοθύελλας, η αποστολή περιελάμβανε μια σειρά από ομάδες ελκηθρόσκυλων που μετέφεραν την αντιτοξίνη ακολουθώντας μια μέθοδο σκυταλοδρομίας, με σημείο εκκίνησης της αποστολής τους την πόλη Άνκορατζ. Ο Balto ήταν εκείνο που ηγήθηκε της ομάδας των σκύλων που κάλυψε το τελευταίο κομμάτι του εξαντλητικού ταξιδιού.
Ο σκύλος έφυγε από τη ζωή το 1933 σε ηλικία 14 ετών και το σώμα του εκτίθεται έκτοτε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Κλίβελαντ. «Η φήμη του Balto και το γεγονός ότι ταριχεύτηκε μας έδωσαν αυτή τη φρέσκια ευκαιρία 100 χρόνια αργότερα να δούμε πώς θα έμοιαζε γενετικά αυτός ο πληθυσμός των ελκηθρόσκυλων και να τον συγκρίνουμε με τους σύγχρονους σκύλους», δήλωσε η Κάθριν Μουν, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ και κύρια συγγραφέας της μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε την περασμένη Πέμπτη στο περιοδικό Science.
Η νέα έρευνα που επιχειρεί να εξηγήσει την ιδιαίτερη κράση του Balto
Για τις ανάγκες της έρευνας, συλλέχθηκαν δείγματα δέρματος από την κοιλιά του σκύλου, ενώ στη συνέχεια η ομάδα των ερευνητών ανακατασκεύασε το γονιδίωμά του, δηλαδή το πλήρες σύνολο των γονιδίων του οργανισμού. Έπειτα, συνέκριναν το γενετικό υλικό που είχαν στα χέρια τους με εκείνο 680 σύγχρονων σκύλων από συνολικά 135 ράτσες.
Σε αντίθεση με έναν θρύλο που υποστήριζε ότι ο Balto ήταν μισός λύκος -όπως προτάθηκε σε μια ταινία κινουμένων σχεδίων της Universal Pictures που κυκλοφόρησε το 1995- η ανάλυση των επιστημόνων δεν ανίχνευσε καμία ένδειξη που να υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, αποδείχθηκε ότι ο Balto είχε κοινούς προγόνους με τα σύγχρονα Χάσκι Σιβηρίας και τα ελκηθρόσκυλα της Αλάσκας και της Γροιλανδίας.
Τα γονίδια του Balto συγκρίθηκαν, επίσης, με τα γονιδιώματα 240 άλλων ειδών θηλαστικών, στο πλαίσιο μιας διεθνούς προσπάθειας που φέρει την ονομασία «Zoonomia Project», η οποία φιλοδοξεί να ανακαλύψει τη γονιδιωματική βάση των κοινών, καθώς και των εξειδικευμένων χαρακτηριστικών των θηλαστικών.
Έτσι, δόθηκε στους ερευνητές η δυνατότητα να προσδιορίσουν ποιά τμήματα του DNA ήταν κοινά σε όλα τα είδη και, συνεπώς, δεν έχουν αλλάξει στο πέρασμα εκατομμυρίων ετών εξέλιξης. Η σταθερότητα αυτή υποδηλώνει ότι τα συγκεκριμένα τμήματα του DNA συνδέονται με σημαντικές λειτουργίες για τον οργανισμό του ζώου και ότι πιθανές μεταλλάξεις τους θα μπορούσαν να είναι επικίνδυνες.
Το συμπέρασμα των επιστημόνων
Το συμπέρασμα της έρευνας ήταν ότι ο Balto είχε λιγότερες δυνητικά επικίνδυνες μεταλλάξεις από ό,τι οι σύγχρονες φυλές σκύλων, γεγονός που υποδηλώνει ότι ήταν συνολικά πιο υγιής. «Ο Balto είχε παραλλαγές σε γονίδια που σχετίζονται με πράγματα όπως το βάρος, ο συντονισμός, ο σχηματισμός των αρθρώσεων και το πάχος του δέρματος, τα οποία είναι αναμενόμενα για έναν σκύλο που εκτρέφεται για να τρέχει σε αυτά τα περιβάλλοντα», έγραψε η κύρια συγγραφέας της μελέτης, Κάθριν Μουν, σε μία δήλωσή της.
