Ακούστε το άρθρο στο Spotify:
Η Μόνικα Γκερέρο Μέντεζ του Royal College of Veterinary Surgeons, περιγράφει την επιτυχημένη της προσέγγιση στη θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού σε ένα θηλυκό Κόκερ Σπάνιελ ηλικίας 8 ετών.
«Οι όγκοι του θυρεοειδούς αποτελούν τους πιο συχνά αναφερόμενους ενδοκρινικούς όγκους στη γενική πρακτική και επηρεάζουν κυρίως ηλικιωμένους σκύλους. Η διάγνωση, γενικά, πραγματοποιείται μέσω κλινικού ιστορικού, αιματολογίας και βιοχημείας, βιοψίας, αναρρόφησης με λεπτή βελόνα, ακτινογραφίας και αξονικής τομογραφίας. Η χειρουργική εκτομή είναι η θεραπεία που επιλέγεται όποτε είναι δυνατόν, η οποία συμπληρώνεται από συνεπικουρική χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία. Ωστόσο, η πρόγνωση είναι φτωχή στις περισσότερες περιπτώσεις. Η παρηγορητική θεραπεία με τη χρήση θειαμαζόλης (γνωστή και ως μεθιμαζόλη) έχει χρησιμοποιηθεί σε μικρό ποσοστό των περιπτώσεων, για την οποία ως μέσο προσδόκιμο ζωής αναφέρονται οι 15 μήνες.»
Στη σχετική ερευνητική εργασία που εκδόθηκε, η συγγραφέας περιγράφει πώς αντιμετώπισε τον υπερθυρεοειδισμό σε έναν σκύλο με αυχενική μάζα, χρησιμοποιώντας μόνο καρβιμαζόλη, ένα φάρμακο που δεν έχει, προς το παρόν, άδεια χορήγησης σε σκύλους. Ο ασθενής της συγγραφέως εμφάνιζε έντονα σημάδια υπερθυρεοειδισμού, τα οποία ομαλοποιήθηκαν σε διάστημα 23 μηνών με χορήγηση καρβιμαζόλης, μια φορά ημερησίως, ξεκινώντας από 30 mg/ημέρα και μειώνοντας σταδιακά, φτάνοντας μέχρι τα 15 mg/ημέρα. Η συγκεκριμένη περίπτωση καταδεικνύει ότι η χρήση της καρβιμαζόλης είναι μια νέα και αποτελεσματική επιλογή για τον έλεγχο των επιπέδων των ορμονών σε σκύλους, σε περιπτώσεις που η χειρουργική επέμβαση δεν κρίνεται εφικτή.
