Ο θαλάσσιος πάγος που περιβάλλει την Ανταρκτική βρίσκεται σε ένα κατά πολύ χαμηλότερο από κάθε προηγούμενο καταγεγραμμένο χειμερινό επίπεδο, σύμφωνα με δορυφορικά δεδομένα.
Τα όσα αποκαλύπτουν οι δορυφορικές παρατηρήσεις του Εθνικού Κέντρου Δεδομένων Χιονιού και Πάγου προβληματίζουν ιδιαίτερα τους επιστήμονες, καθώς η Ανταρκτική θεωρείτο έως και σχετικά πρόσφατα ως μια ανθεκτική στην υπερθέρμανση του πλανήτη περιοχή.
«Απέχει από ο,τιδήποτε έχουμε δει, που είναι σχεδόν συγκλονιστικό» δήλωσε ο Βάλτερ Μέιερ, ο οποίος παρακολουθεί τα επίπεδα θαλάσσιου πάγου στην Ανταρκτική στο Εθνικό Κέντρο Δεδομένων Χιονιού και Πάγου. Οι συνέπειες μιας ασταθούς Ανταρκτικής θα μπορούσαν να είναι εκτεταμένες, προειδοποιούν οι ειδικοί.
Οι όγκοι πάγου της Ανταρκτικής διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη ρύθμιση της θερμοκρασίας τους πλανήτη, καθώς η λευκή τους επιφάνεια αντανακλά την ηλιακή ακτινοβολία πίσω στην ατμόσφαιρα, ενώ παράλληλα ψύχουν τα ύδατα της περιοχής. Στην περίπτωση που δούμε την Ανταρκτική να χάνει τους μεγάλους αυτούς όγκους πάγου, ολόκληρη η ήπειρος θα μπορούσε να μετατραπεί από «ψυγείο» της Γης σε «καλοριφέρ», προειδοποιούν οι ερευνητές..
Οι πάγοι που επιπλέουν στην επιφάνεια του Ανταρκτικού Ωκεανού έχουν σήμερα έκταση μικρότερη από 17 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα – δηλαδή 1,5 εκατομμύριο λιγότερο από τον μέσο όρο του Σεπτεμβρίου και πολύ κάτω από τα προηγούμενα χειμερινά χαμηλά ρεκόρ. Η έκταση της περιοχής του πάγου που έχει τηχθεί είναι κατά περίπου 5 φορές μεγαλύτερη από τη συνολική έκταση των Βρετανικών Νήσων. Αναφορικά με το ενδεχόμενο αλλαγής της παρατηρούμενης τάσης, ο Δρ Μέιερ δεν φαίνεται αισιόδοξος.
Οι επιστήμονες προσπαθούν ακόμη να προσδιορίσουν όλους τους παράγοντες που οδήγησαν στο φετινό χαμηλό επίπεδο του θαλάσσιου πάγου, αλλά η μελέτη των τάσεων στην Ανταρκτική αποτελεί ιστορικά μια ιδιαίτερη πρόκληση. Υπό κανονικές συνθήκες, ο θαλάσσιος πάγος σχηματίζεται κατά την χειμερινή περίοδο και ένα αξιοσημείωτο τμήμα του τήκεται κατά τους θερμούς μήνες του έτους, αποτελώντας τμήμα ενός διασυνδεδεμένου συστήματος που αποτελείται επίσης από παγόβουνα και παγοκρηπίδες.
Ο θαλάσσιος πάγος είναι ιδιαίτερα σημαντικός, καθώς λειτουργεί κατά κάποιον τρόπο ως ασπίδα, προστατεύοντας τον πάγο που καλύπτει την ξηρά και παράλληλα εμποδίζοντας την θέρμανση του ωκεανού.
Η Δρ Κάρολαϊν Χολμς της Βρετανικής Έρευνας Ανταρκτικής εξήγησε ότι οι επιπτώσεις της συρρίκνωσης του θαλάσσιου πάγου μπορεί να γίνουν εμφανείς καθώς οδεύουμε προς το καλοκαίρι, όταν η τήξη θα εξελίσσεται ταχύτερα.
Καθώς όλο και περισσότερος θαλάσσιος πάγος «εξαφανίζεται», αποκαλύπτονται σκοτεινές περιοχές του ωκεανού, οι οποίες απορροφούν το ηλιακό φως αντί να το αντανακλούν, γεγονός που οδηγεί στην απορρόφηση θερμικής ενέργειας από το νερό, με αποτέλεσμα αυτό να θερμαίνεται και να οδηγεί σε περαιτέρω τήξη των πάγων. Αυτό με τη σειρά του συνεπάγεται την περαιτέρω αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, διαταράσσοντας τον ρόλο της Ανταρκτικής ως ρυθμιστή της παγκόσμιας θερμοκρασίας. Πρόκειται, συνεπώς, για ένα σύνολο αλυσιδωτών αντιδράσεων, όπου μια διαταραχή οδηγεί σε πολλές ακόμη που ακολουθούν.
Όπως μεταφέρει το BBC, η καθηγήτρια Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, Άννα Χογκ, δήλωσε πως υπάρχουν ήδη ενδείξεις που επιβεβαιώνουν το χειρότερο σενάριο. Από τη δεκαετία του 1990, η απώλεια χερσαίων πάγων από την Ανταρκτική έχει συμβάλει στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά 7,2 χιλιοστά.
Ακόμη και οι μέτριες αυξήσεις της στάθμης της θάλασσας μπορούν να οδηγήσουν σε επικίνδυνα υψηλά κύματα καταιγίδων, τα οποία θα μπορούσαν εν συνεχεία να εξαφανίσουν τις παράκτιες κοινότητες. Είναι βέβαιο πια, πως αν αρχίσουν να τήκονται σημαντικές ποσότητες πάγου στην Ανταρκτική, οι επιπτώσεις για εκατομμύρια ανθρώπους και ίσως για ακόμη περισσότερα ζώα σε όλον τον πλανήτη, θα είναι καταστροφικές.
