Ακούστε το άρθρο στο Spotify:
Αν και οι γλάροι είναι δύσκολο να διαχωριστούν με μοναδικό κριτήριο την όψη, ο Γιγαντόγλαρος (Great Black backed Gull) σπάνια συγχέεται με άλλα είδη.
Οι περισσότεροι άνθρωποι ανά τον κόσμο, στην καλύτερη περίπτωση, αγνοούν τους γλάρους. Στη χειρότερη, τους μισούν. Ακόμη και ορισμένοι επαγγελματίες που ασχολούνται με τα πτηνά τους αγνοούν, κυρίως λόγω της δυσκολίας διάκρισής τους.
Αντικρίζοντας, όμως, έναν ενήλικο Γιγαντόγλαρο (Larus marinus), δύσκολα θα τον μπερδέψουμε με κάτι άλλο. Σύμφωνα με τον Guardian, όπως είχε σημειώσει κάποτε ένας Αμερικανός συγγραφέας, πρόκειται για τον «βασιλιά των γλάρων, έναν ανελέητο τύραννο… Κανένας ασθενέστερος γλάρος δεν τολμά να εισβάλλει στη φεουδαρχική του επικράτεια».
Αποτελώντας το μεγαλύτερο από τα 50 και πλέον είδη γλάρων στον κόσμο, ένας μεγάλος ενήλικος Γιγαντόγλαρος ζυγίζει κατα προσέγγιση 1,7 κιλά, βάρος εντυπωσιακό αν αναλογιστούμε ότι είναι κατά 14 φορές μεγαλύτερο από τo βάρος του μικρότερο μέλους της οικογένειας των γλάρων (Laridae), τον Νανόγλαρο (Hydrocoloeus minutus ή Larus minutus).
Όπως υποδηλώνει και η επιστημονική ονομασία τους, η οποία προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ύδωρ και κολοιός (μικρό είδος κορακιού) οι μεγάλοι Γιγαντόγλαροι απαντώνται κυρίως στις ακτές, περνώντας το χρόνο τους στις παραλίες. Ξεχωρίζουν από τον μικρότερο Γιγαντόγλαρο, όχι μόνο λόγω του τεράστιου μεγέθους τους, αλλά και λόγω των βαθύμαυρου χρώματος φτερών τους, σε σύγκριση με το σκούρο γκρι του ξαδέλφου τους.
Σε αντίθεση με τον μικρό Γιγαντόγλαρο, οι μεγάλοι σπανίως συναντώνται στην ενδοχώρα, κάτι που οι Ασημόγλαροι (Larus argentatus) χρησιμοποιούν προς όφελός τους, φωλιάζοντας στα μέρη όπου οι μεγάλοι Γιγαντόγλαροι, παρότι σπουδαία αρπακτικά, δεν επιχειρούν να πλησιάσουν.
