Ακούστε το άρθρο στο Spotify:

Ερευνητές ανακάλυψαν ότι μια καθαρόαιμη ράτσα, μπορεί να παρουσιάζει έως και 17 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξει την πάθηση,  εν συγκρίσει με μικτού ή διασταυρωμένου γένους σκυλιά. Σύμφωνα με τους ερευνητές του Royal Veterinary College (RVC), μια νέα μελέτη των κινδύνων που σχετίζονται με τον υποθυρεοειδισμό των σκύλων, μπορεί να βοηθήσει τους ιδιοκτήτες και τους κτηνιάτρους να αντιμετωπίσουν την πάθηση, καθώς και να βελτιώσουν τη μελλοντική υγεία.

Η νέα ανάλυση VetCompass, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό “Canine Medicine and Genetics”, διαπίστωσε πως μία καθαρόαιμη ράτσα παρουσιάζει έως και 17 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξει την πάθηση του υποθυρεοειδισμού απο τις αντίστοιχες μικτές ή διασταυρωμένες της, ενώ δύο άλλες ράτσες διατρέχουν κατά 10 φορές, ή και παραπάνω, μεγαλύτερο κίνδυνο.

Εντούτοις, άλλες ράτσες, συμπεριλαμβανομένων του Γαλλικού Μπουλντόγκ και του Πάγκ, βρέθηκαν μεταξύ εκείνων που εκτιμήθηκε ότι διατρέχουν το χαμηλότερο κίνδυνο από όλες. Η ανάλυση που πραγματοποιήθηκε, βασίστηκε σε ανώνυμα αρχεία περισσότερων απο 905.000 σκύλων στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ η συλλογή των αρχείων πραγματοποιήθηκε το 2016.

Ράτσες υψηλού κινδύνου

Συνολικά, 2.105 περιπτώσεις υποθυρεοειδισμού, ο οποίος προκαλείται από ανεπάρκεια των θυρεοειδικών ορμονών, ανιχνεύθηκαν στον πληθυσμό. Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί σε ποσοστό 0,23% επί του συνόλου, ή αλλιώς, στην εμφάνιση μιας περίπτωσης της νόσου ανά 400 ζώα (1/400).

Ωστόσο, τρεις ράτσες – το τυπικό Ντόμπερμαν Πίντσερ, το Θιβετιανό Τεριέ και το Μπόξερ– διαπιστώθηκε ότι έχουν τουλάχιστον 10 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν την πάθηση, καθώς τα ποσοστά εμφάνισης της νόσου στις ράτσες αυτές ισοδυναμούν με 17,02%, 11,25% και 10,44%, αντιστοίχως. 

Αντίθετα, οι ράτσες εκείνες που διατρέχουν το χαμηλότερες κίνδυνο από όλες να εμφανίσουν την εν λόγω νόσο, είναι το Γαλλικό Μπουλντόγκ (0,27%), το Πάγκ (0,29%), το Γιορκσάιρ Τεριέ  (0,38%) και το Τζακ Ράσελ Τεριέ (0,40%), ενώ δύο άλλες ράτσες, η “Καβασόν” και η “Καβαπού”, δεν έχουν καμία καταγεγραμμένη περίπτωση εμφάνισης της νόσου.

Η πραγματοποιηθείσα ανάλυση διαπίστωσε, ακόμα, ότι ο κίνδυνος εμφάνισης της πάθησης αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου, καθώς σκύλοι ηλικίας μεταξύ 11 και 13 ετών είναι κατά προσέγγιση 4,5 φορές πιο πιθανό να εμφανίσουν τη νόσο, σε σχέση με σκύλους ίδιας ράτσας, αλλά μικρότερης ηλικίας, μεταξύ 5 και 7 ετών.

Παράγοντες κινδύνου

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο υψηλότερος κίνδυνος συσχετίσθηκε με αυξημένο βάρος, καθώς επίσης και το ότι τα στειρωμένα αρσενικά και θηλυκά παρατηρήθηκε ότι παρουσιάζουν υψηλότερες πιθανότητες, σε σχέση με θηλυκά που δεν έχουν στειρωθεί.

Παρότι προηγούμενες μελέτες είχαν προσδιορίσει ως παράγοντες κινδύνου το είδος της ράτσας, τη στείρωση και την ηλικία, θεωρήθηκε ότι νέες έρευνες απαιτούνταν, προκειμένου τα δεδομένα να αντικατοπτρίζουν τον τρέχοντα πληθυσμό των σκύλων.

Η Ρεμπέκα Γκέντες, μια εκ των συγγραφέων της ερευνητικής εργασίας, δήλωσε:

“Είναι υπέροχο το γεγονός ότι διαθέτουμε αυτά τα δεδομένα από τις πρακτικές της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας του Ηνωμένου Βασιλείου, διότι μπορούν να βοηθήσουν στην ενημέρωση των κτηνιάτρων, σχετικά με το ποιες ράτσες παρουσιάζουν τον υψηλότερο κίνδυνο, ούτως ώστε τα προσβεβλημένα σκυλιά να μπορούν να διαγνωσθούν και να θεραπευτούν όσο το δυνατόν νωρίτερα. Ο υπερθυρεοειδισμός, συνήθως, αντιμετωπίζεται απλά και εύκολα, μέσω της χρήσης φαρμάκων που μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των προσβεβλημένων σκύλων.”  

Αποτελεσματική διαχείριση

Ο κύριος συγγραφέας της εργασίας, Νταν Ο’Νίλ, προσέθεσε:

“Οι ιδιοκτήτες σκύλων που συγκαταλέγονται στις ράτσες με προδιάθεση, μπορούν πλέον να είναι σε επαγρύπνηση και να αναγνωρίσουν τα τυπικά, πρώιμα σημάδια που σχετίζονται με τον υποθυρεοειδισμό. Τα αποτελέσματα της έρευνας, επίσης, μπορούν να βοηθήσουν τους καλούς εκτροφείς να αποφύγουν τα προσβεβλημένα σκυλιά, ώστε να επιτευχθεί βελτίωση της υγείας στις μελλοντικές γενιές.” 

Η συγκεκριμένη έρευνα χρηματοδοτήθηκε μερικώς από τη Φιλανθρωπική Λέσχη του Κυνολογικού Ομίλου (The Kennel Club’s Charitable Trust), με την ελπίδα ότι τα ευρήματα θα συνεισφέρουν στη βελτίωση της υγείας σε όλες τις διαφορετικές ράτσες σκύλων.

Ο Μπιλ Λάμπερτ, εκτελεστικό στέλεχος Υγείας και Πρόνοιας του Κυνολογικού Ομίλου, δήλωσε:

“Εν τέλει, μέσω αυτής της προσπάθειας, οι ιδιοκτήτες θα βοηθηθούν στον εντοπισμό των πρώιμων σημαδιών, με αποτέλεσμα οι κτηνίατροι να μπορούν να πραγματοποιήσουν τη διάγνωση, αλλά και να εφαρμόσουν τη θεραπεία, που είναι ήδη γνωστό ότι είναι αποτελεσματική έναντι της συγκεκριμένης νόσου. Τα ευρήματα θα καθοδηγήσουν τα σχέδια μας σχετικά με την υγεία και τη διατήρηση της κάθε ράτσας, τα οποία επιτρέπουν στον Κυνολογικό Όμιλο να παρακολουθεί, να εντοπίζει, καθώς και να βελτιώνει την υγεία και την ευημερία της κάθε μεμονωμένης ράτσας ξεχωριστά.“