Οι όγκοι του εγκεφάλου που ανακαλύφθηκαν τόσο σε ανθρώπους όσο και σε σκύλους βρέθηκε ότι έχουν παρόμοια γενετική σύνθεση, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Ερευνητές της Σχολής Κτηνιατρικής και Βιοϊατρικών Επιστημών (VMBS) του Τέξας A&M, του Κολεγίου Ιατρικής Μπέιλορ και του Νοσοκομείου Παίδων του Τέξας δήλωσαν σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Acta Neuropathologica νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ότι υπάρχουν ομοιότητες που βρέθηκαν στα μηνιγγιώματα – τον πιο κοινό τύπο όγκου στον εγκέφαλο σε ανθρώπους και σκύλους.
«Η ανακάλυψη ότι οι φυσικοί όγκοι των σκύλων μοιάζουν πολύ με τους αντίστοιχους ανθρώπινους ανοίγει πολυάριθμους δρόμους για τη διερεύνηση της βιολογίας αυτών των δύσκολων όγκων», δήλωσε ο Δρ Ακάς Πατέλ, αναπληρωτής καθηγητής νευροχειρουργικής στο Κολεγίου Ιατρικής Μπέιλορ και κύριος ερευνητής στο Ινστιτούτο Νευρολογικών Ερευνών Jan και Dan Duncan (Duncan NRI) στο Νοσοκομείο Παίδων του Τέξας, σύμφωνα με το Texas A&M.
Και πρόσθεσε: «Παρέχει επίσης ευκαιρίες για την ανάπτυξη και τη μελέτη νέων θεραπειών που εφαρμόζονται τόσο σε ανθρώπους όσο και σε σκύλους».
Για τη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν 62 μηνιγγιώματα σκύλων από 27 φυλές σκύλων. Η έρευνα σηματοδότησε τη “μεγαλύτερη μέχρι σήμερα μελέτη των προφίλ γονιδιακής έκφρασης των μηνιγγιωμάτων σκύλων”, σύμφωνα με το Texas A&M.
Μαζί με τον Πατέλ, άλλοι που βοήθησαν στη μελέτη ήταν ο Δρ Τζόναθαν Λεβίν, καθηγητής του VMBS και επικεφαλής του Τμήματος Κλινικών Επιστημών για Μικρά Ζώα (VSCS), και ο Δρ Τίμο Κλις, επίκουρος καθηγητής στο Baylor College of Medicine και κύριος ερευνητής στο Duncan NRI. Η επίκουρη καθηγήτρια VSCS Dr. Μπεθ Μπουντρό, εν τω μεταξύ, ήταν “βασικός συνεργάτης”, δήλωσε το Texas A&M.
Προηγούμενες εργασίες που έγιναν από τους Λεβίν, Μπουντρό και άλλους στο VMBS διαπίστωσαν γενετικές ομοιότητες μεταξύ των γλοιωμάτων, τα οποία είναι ο δεύτερος πιο κοινός τύπος όγκων του εγκεφάλου σε ανθρώπους και σκύλους.
«Καταλήξαμε να συμφωνήσουμε να παράσχουμε στον Πατέλ δείγματα όγκων σκύλων για τα οποία είχαμε δουλέψει χρόνια και χρόνια για να τα αρχειοθετήσουμε, για να δούμε αν θα μπορούσε να απομονώσει το RNA, κάτι που δεν είναι πάντα εύκολο να γίνει», δήλωσε ο Λεβίν. «Ήταν σε θέση να παράγει αυτό το πολύ ισχυρό σύνολο δεδομένων που έδειχνε μια παρόμοια δομή μοτίβου με τους ανθρώπινους όγκους. Η ομάδα μας παρείχε επίσης στον Δρ. Πατέλ βασικά δεδομένα κλινικής έκβασης, συμπεριλαμβανομένων των αποκρίσεων σε ορισμένες θεραπείες».
Κοιτάζοντας μπροστά, οι ερευνητές ελπίζουν τώρα να δημιουργήσουν κλινικές δοκιμές για να προωθήσουν την έρευνά τους, αν και μπορεί να “χρειαστούν αρκετά χρόνια για να σχεδιαστούν και να χρηματοδοτηθούν”, ανέφερε το Texas A&M.
«Μας ενδιαφέρει πραγματικά να δημιουργήσουμε νίκες τόσο για την ανθρώπινη όσο και για την ιατρική των ζώων», δήλωσε ο Λεβίν. «Για παράδειγμα, ελπίζουμε να δώσουμε στους ιδιοκτήτες σκύλων πρόσβαση σε θεραπεία που δεν είναι διαθέσιμη πουθενά αλλού στον κόσμο μέσω κλινικών δοκιμών».
«Ταυτόχρονα, οι πληροφορίες αυτές θα ενημερώσουν και για το επόμενο βήμα των δοκιμών σε ανθρώπους», συνέχισε ο ερευνητής.
Ο Λεβίν πρόσθεσε: «Ένα από τα οφέλη αυτού του προγράμματος είναι ότι έχουμε ήδη όλα αυτά τα γενετικά δεδομένα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αποφασίσουμε τι θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή θεραπεία. Το πρώτο μέρος μας έχει προετοιμάσει πολύ καλά για να εργαστούμε στο δεύτερο μέρος».
Ακολουθήστε το pet-in.gr στο Facebook, στο Instagram και το Google News
