Πολλές είναι οι προσπάθειες που έχουν γίνει, ώστε να απομυθοποιηθεί το μυστηριώδες πλάσμα που ακούει στο όνομα Μεγαλοπόδαρος ή Bigfoot. Ο θρύλος λέει ότι πρόκειται για πλάσμα που μοιάζει με πίθηκο και ζει στα δάση της Βόρειας Αμερικής.
Αμφίβολης αξιοπιστίας άρθρα έχουν γραφτεί κατά καιρούς για να υποστηρίξουν την ύπαρξη του πλάσματος, αναφέροντας ότι η ύπαρξή του επιβεβαιώνεται από ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι όχι μόνο έχει θεαθεί, αλλά και ότι υπάρχει οπτικοακουστικό υλικό που αποδεικνύει την ύπαρξή του. Πολλά εξ αυτών έχουν ήδη απορριφθεί, αφού οι ίδιοι οι δημιουργοί τους παραδέχθηκαν ότι το δημιούργημά τους επρόκειτο απλώς για μία φάρσα. Όσον αφορά τους ισχυρισμούς ανθρώπων που υποτίθεται ότι αντίκρισαν το μυστηριώδες πλάσμα με τα ίδια τους τα μάτια, φυσικά και δεν συνοδεύονται από καμία απόδειξη, συνεπώς δύσκολο να ληφθούν στα σοβαρά.
Παρενθετικά, αξίζει να σημειωθεί ότι ιστορίες για άγρια, τριχωτά ανθρωποειδή, όπως για παράδειγμα ο Γέτι στην Ασία, ακούγονται και γράφονται σε όλο τον κόσμο, γι’ αυτό και η πιο λογική υπόθεση για τον Bigfoot είναι ότι πρόκειται για το πλάσμα που η λαογραφία της Βόρειας Αμερικής επέλεξε να αναφέρει.
Όπως και να ‘χει, οι αναφορές κέντρισαν το ενδιαφέρον αρκετών επιστημόνων που ανά τα χρόνια διερεύνησαν το ζήτημα, προσπαθώντας να δώσουν μια καταληκτική απάντηση στο εάν υπήρξε, υπάρχει ή όχι ο μυστηριώδης Μεγαλοπόδαρος. Η ονομασία του, παρεμπιπτόντως, είναι εμπνευσμένη από μεγάλες πατημασιές που έχουν βρεθεί στα σημεία όπου λέγεται ότι έζησε ή ζει αυτό το ανθρωπόμορφο πλάσμα. Πάντως, οι επιστήμονες, παρότι δεν έχουν ακόμη καταλήξει με βεβαιότητα σε συμπεράσματα, έχουν ήδη συλλέξει πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι ο Bigfoot πρόκειται περί δημιουργήματος της φαντασίας ή ότι έστω οι άνθρωποι που είδαν τις πατημασιές, ή κάποιο άλλο πλάσμα με την περιγραφή του, έβγαλαν λανθασμένα συμπεράσματα για το ζώο στο οποίο αυτές ανήκαν ή που είδαν.
Προτού αναφερθούμε στην νεότερη έρευνα που διεξήχθη, είναι άξιο αναφοράς ότι κάποτε υπήρξε πράγματι ένα είδος πιθήκου μεγάλων διαστάσεων, που ονομάστηκε Γιγαντοπίθηκος, η ονομασία του οποίου με παλαιοντολογικούς όρους είναι Gigantopithecus blacki. Από απολιθώματα υπολογίζεται ότι στεκόταν σε ύψος περίπου 3 μέτρων και ζύγιζε περίπου 500 κιλά. Αυτό το είδος πιθήκου έμοιαζε στην όψη με τους σημερινούς ουρακοτάγκους. Εκεί που η ιστορία του Bigfoot μας τα “χαλάει” είναι ότι ο Γιγαντοπίθηκος ζούσε σε τροπικά δάση στην περιοχή της σημερινής Κίνας, κι όχι στη Βόρεια Αμερική. Και φυσικά, το δεύτερο που δε συνάδει είναι το ότι έχει πλέον εξαφανιστεί, ενώ αναφορές για τον Bigfoot γίνονται μέχρι και σήμερα. Το είδος αυτό υπολογίζεται ότι εξαφανίστηκε πριν από περίπου 100.000 χρόνια, κατά το Πλειστόκαινο, στο ξεκίνημα της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων. Εξαιτίας της δραστικής αλλαγής του κλίματος, το μέγεθός του αποτέλεσε μοιραίο μειονέκτημα σύμφωνα με μια παλαιότερη μελέτη.
Επιστρέφοντας στο παρόν και στον θρύλο του Μεγαλοπόδαρου, στην προέκδοση της έρευνας που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο προεκδόσεων bioRxiv και εκπονήθηκε από τον Επιστήμονα Δεδομένων Φλόου Φόξον, ο οποίος εργάζεται ως αναλυτής δεδομένων στην Pinney Associates, ο επιστήμονας συνέκρινε τον αριθμό αρκούδων που ζουν σε μέρη της Βόρειας Αμερικής με τον αριθμό θεάσεων του Bigfoot που έχουν αναφερθεί κατά τη διάρκεια των ετών, προτείνοντας πως υπάρχει συσχέτιση μεταξύ τους. Ο Φόξον βασίστηκε σε μια προηγούμενη έρευνα,που είχε συγκρίνει τις εμφανίσεις του Bigfoot με τις εμφανίσεις αρκούδων στον Βορειοδυτικό Ειρηνικό, προκειμένου να συμπεριλάβει την ηπειρωτική έκταση των ΗΠΑ και τον Καναδά.
Οι παρελθοντικές μελέτες είχαν συμπεριλάβει αναλύσεις DNA από γούνα και περιττώματα που βρέθηκαν στην άγρια φύση, αλλά δεν βρήκαν κανένα στοιχείο που να πιστοποιεί την ύπαρξη του μυστηριώδους πλάσματος. Εντούτοις, οι αναφορές περί θεάσεων συνεχίστηκαν.
Μια πιθανή εξήγηση, όπως αναφέρει ο ερευνητής σύμφωνα με τα όσα έχουν κατά καιρούς προταθεί αναφορικά με τις θεάσεις του Bigfoot, είναι ότι οι άνθρωποι τον μπερδεύουν με κάποιο άλλο πλάσμα. Και σ’ αυτήν την περίπτωση, οι πιθανοί “ένοχοι” είναι οι μαύρες αρκούδες της Αμερικής (Ursus americanus), καθώς χαρακτηρίζονται από μέγεθος παρόμοιο με εκείνο των ανθρώπων, και κατά καιρούς έχουν παρατηρηθεί να συμπεριφέρονται και να κινούνται σαν άνθρωποι, όπως για παράδειγμα να στέκονται και να περπατούν στα πίσω πόδια.
Η νέα εργασία περιελάμβανε την ανάλυση και των δύο χωρών σε επίπεδο πολιτειών ή επαρχιών, λαμβάνοντας υπόψιν στοιχεία όπως ο ανθρώπινος πληθυσμός, η δασική κάλυψη και η παρουσία άλλων ειδών άγριας ζωής. Εν συνεχεία, οι περιοχές με πυκνούς πληθυσμούς αρκούδων χαρτογραφήθηκαν και συσχετίστηκαν με τις δημοσιευμένες αναφορές θεάσεων του Bigfoot.
Ο Φόξον διαπίστωσε πολύ περισσότερες περιπτώσεις εντοπισμού Bigfoot στις περιοχές όπου ήταν γνωστό ότι ζούσαν αρκούδες, σε σύγκριση με μέρη όπου υπήρχαν λίγες ή και καθόλου αρκούδες. Τα στοιχεία υποδηλώνουν έντονα, λοιπόν, ότι οι περισσότερες, αν όχι όλες, οι αναφορές για θεάσεις του Bigfoot οφείλονται στην πραγματικότητα σε ανθρώπους που το βλέμμα τους απλώς έπεσε πάνω σε μία άγρια μαύρη αρκούδα. Κι έτσι, χωρίς να έχουν καμία πρόθεση να κάνουν φάρσα στους άλλους, πραγματικά πιστεύουν ότι ήρθαν αντιμέτωποι, έστω κι από μεγάλη απόσταση, με το μυστηριώδες πλάσμα του θρύλου, τον Μεγαλοπόδαρο.
