Λένε ότι οι μικρές πράξεις προέρχονται από τη μεγάλη μας αγάπη για κάτι που μας συγκινεί. Όπως, για παράδειγμα, από την αγάπη μας για τα ζώα. Οι μικρές αυτές καθημερινές πράξεις μετατρέπουν απλούς ανθρώπους σε αφανείς ήρωες, που συνήθως απλά προσπερνάμε.
Τελικά, μήπως οφείλουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας για να δούμε τη μεγάλη εικόνα; Όπως αυτήν μιας γιαγιάς που βγαίνει καθημερινά στην παγωνιά και μεριμνά για τα αδέσποτα γατάκια της γειτονιάς της;
Αυτή την εικόνα είδε μία περαστική γυναίκα στην Καλαμάτα. Μιας γιαγιάς κοντά σε τηλεφωνικό θάλαμο του ΟΤΕ περιτριγυρισμένης από αδέσποτες γάτες, που περίμεναν καρτερικά να λάβουν τροφή από τα χεράκια της.
«Γιαγιά τι κάνεις εκεί;» ρωτάει μία κυρία που την βλέπει ξεκινώντας ένα, απλό μεν ουσιαστικό δε, διάλογο μαζί της. «Όλα δικά σου είναι γιαγιάκα;» ρωτάει. «Όχι κορίτσι μου, αδέσποτα είναι, κάθε μέρα με περιμένουν και βρέξει χιονίσει εγώ έρχομαι κι αυτά με περιμένουν. Όσο μπορώ και με βαστούν τα πόδια μου εγώ θα τα φροντίζω», απαντάει η γιαγιά.
«Με συγκίνησε πολύ η γιαγιάκα, να βλέπατε με πόση αγάπη και χαρά τα τάιζε…. Ο Θεός να την έχει πάντα καλά», έγραψε στην ανάρτησή της.
Θέλοντας να μοιραστεί την υπέροχη αυτή σνάντηση με τα μέλη της ομάδας Όμορφος Κόσμος των Ζώων, οι φωτογραφίες και ο διάλογος με την γιαγιά δείχνουν πως υπάρχει η άλλη, η καλόκαρδη πλευρά των ανθρώπων που φροντίζουν με αστείρευτη αγάπη και με ευλάβεια τα αδέσποτα ζώα.
