Της Σταματίας Καλλιβωκά
Δύο πράγματα ήξερα να κάνω καλά στη ζωή μου: Να παίζω με παιδιά και να παίζω με γατιά.
Μεγάλωσα στο χωριό, έτσι δεν υπήρχαν περιορισμοί του στιλ «να τηλεφωνηθούμε κάποια στιγμή». Ερχόταν η φίλη στις 8 το πρωί και χτυπούσε την πόρτα ώσπου να ξυπνήσεις. Της άνοιγες με το μαλλί ανακατεμένο και με κάπως λίγο απειλητικό βλέμμα, της έβαζες πρωινό και καθόσασταν μαζί σιωπηλές, μέχρι να βάλεις μπροστά και το δικό σου «μοτεράκι».
Τις ημέρες που δεν ερχόταν η φίλη, ερχόταν μια άλλη παρέα. Η γάτα. Νιαούριζε ώσπου να της ανοίξεις, της άνοιγες με το μαλλί ανακατεμένο και βλέμμα απειλητικό, της έβαζες το πρωινό της. Έκανες να φύγεις και νιαούριζε γιατί ήθελε την παρέα σου εκτός από το φαγητό. Και ας λένε για τις γάτες διάφορα. Έχω συναντήσει πολλές που πρώτα θα ζητήσουν χάδι και μετά φαγητό. Όπως είναι στον χαρακτήρα του ανθρώπου,έτσι ακριβώς το θέμα αυτό είναι στον χαρακτήρα της γάτας.
Κοίτα να δεις που πέρασαν έτσι τα πρωινά και μαζί με τη φίλη έμεινε έγκυος και η γάτα. Ήταν άνοιξη. Γέννησαν, λοιπόν, φέρνοντας στον κόσμο τρία υπέροχα πλάσματα, η φίλη μία κόρη και η φίλη γάτα μία κόρη και έναν γιο. Από εκεί και πέρα τα πράγματα ήταν εύκολα, καθώς μέναμε σε χωριό με πολύ χώρο και αφορμή για παιχνίδι. Η φίλη μετακόμισε, βέβαια, σε ένα άλλο χωριό, αλλά καταλαβαίνεις που το πάω.
Είχα την τύχη να έχω πολλά παιδιά στο περιβάλλον μου, που πάντα δήλωναν διαθέσιμα για παιχνίδι εκεί τριγύρω. Ακριβώς όπως και τα γατάκια.Τουαλέτα ήθελε το παιδί, άμμο το γατί. Λέρωνε το παιδί και έκαναν διαγωνισμό λερώματος με μένα να τρέχω να μαζέψω. Γκρίνια το παιδί, γκρίνια το γατί. Χάδι και αγκαλιά το παιδί, χάδι και αγκαλιά το γατί.
Θα σου πω που βρίσκεται η διαφορά: στην νοοτροπία.
Όταν πιστεύεις στο πλάσμα που έχεις μπροστά σου και στις δυνατότητες που μπορεί να αναπτύξει, συμβάλλεις στην αρμονική του ανάπτυξη, δεν θέτεις κοινωνικά στεγανά στιγματισμού (θα σε πουν γεροντοπαλίκαρο, θα σκεφτούν ότι η γάτα μαδάει ενώ στην πραγματικότητα εσύ μαδάς πιο πολύ από εκείνη, κ.λπ.). Σίγουρα θέλει καθαριότητα, όση μπορούμε, όπως και με το παιδί της φίλης. Οι διαδικασίες είναι ακριβώς οι ίδιες κατά την ανατροφή, απλώς το παιδί κάποια στιγμή μιλάει ενώ το γατί κάνει «νιαρ» και «νιερ» προσπαθώντας να σου μιλήσει, ανεξαρτήτως του αν εσύ καταλαβαίνεις ή όχι.
Συμβιώνοντας με ένα παιδί ή με ένα γατάκι μαθαίνεις τις ανάγκες του, όπως και εκείνο τις δικές σου. Στην ουσία, συνυπάρχετε. Δεν έχεις αγοράσει ένα νέο παιχνίδι, έχεις υιοθετήσει ένα παιδί άλλου είδους, ελαφρώς μόνο διαφορετικού. Και όχι, δεν είναι όλοι όσοι έχουν ζωάκι και λόγω προγράμματος δεν μπορούν να το φροντίσουν όπως το παιδί τους εγκληματικές φυσιογνωμίες, έχουν όμως άγνοια της πραγματικής κατάστασης. Αυτή την άγνοια προσπαθώ να καταπολεμήσω σε προσωπικό και σε κοινωνικό επίπεδο, γκρεμίζοντας στεγανά του στιλ «Ζώο είναι, αντέχει!».
Κι εσύ ζώο είσαι, αντέχεις; Ή θα άντεχε το μωρό παιδί σου στο κρύο;
Μπορεί, με λίγη εξοικείωση, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Αλλά σίγουρα θα περνάει πιο καλά στην ζεστασιά ή στην φύση με την παρέα του, το φαγητό του και το «νιαρ». Επίσης, αν δεις πράγματι το ζωάκι αυτό ως πλάσμα με ανάγκες και χαρακτηριστικά, μπορείς να συμβάλλεις στην όσο το δυνατόν πληρέστερη ανάπτυξή του.
Ως εκπαιδευτικός είχα μια ιδέα: Αν κάνω αυτό που κάνω με τα παιδιά (δράσεις ολόπλευρης ανάπτυξης) και κέντρο γατιών, τί θα γίνει; Μάλλον θα πουν ότι εγώ χάνω εξελικτικά όσο το πλάσμα αυτό κερδίζει. Χαλάλι του. Αν και αναρωτιέμαι, τελικά, ποιος έχει περισσότερο υγιή ρουτίνα: Εμείς, που πιέζουμε τα παιδιά μας να διαβάζουν πρωί βράδυ και να τρέχουν σε δραστηριότητες από μικρά, ή η γάτα;
Αν ζεις κοντά σε γάτα, παρατηρείς πώς είναι να ζεις, χωρίς να βγάζεις από την μέρα σου και την φυσική επιλογή. Και αυτό, δεν μπορεί παρά να είναι όμορφο. Ρώτα και το παιδί σου για μια γνώμη και η απάντηση θα σε δικαιώσει. Αν δεν έχεις παιδί, βάλε ντοκιμαντέρ με πιγκουίνους, με δελφίνια, με άλογα, με πτηνά, με ό,τι σου αρέσει. Ή βγες και μια βόλτα και παρατήρησε τη φύση. Τα συμπεράσματα δικά σου.
Υ.Γ. Για να μπορέσεις ωστόσο, να έχεις κάποια κριτήρια, καλό είναι και το παιδί σου να ξέρεις να μεγαλώνεις με αγάπη. Για αυτό τώρα το: «Αν ήσουν μωρό γατάκι πώς θα ήθελες να μεγαλώσεις;». Αυτή η κίνηση θα σε δέσει και με το παιδί και με το γατί. Μπορείς να αναφερθείς και στην διαπαιδαγώγηση άλλων ζώων, ακούγοντας το παιδί σου προσεκτικά, χωρίς διδάγματα και ευπρεπισμούς. Έτσι το παιδί θα νιώσει σεβαστό, το γατί θα νιώσει σεβαστό, εσύ θα γίνεις σεβαστός και ο σεβασμός στα ζώα κάθε είδους δεν θα είναι πλέον δύσκολος και ανυπέρβλητος.
