4 στους 10 Έλληνες είναι κηδεμόνες τουλάχιστον ενός κατοικίδιου

Ακούστε το άρθρο στο Spotify:

Ο οργανισμός έρευνας και ανάλυσης, “ΔιαΝΕΟσις”, στα πλαίσια του B’ μέρους της κοινωνικοπολιτικής έρευνας “Τι Πιστεύουν οι Έλληνες”, η οποία διεξήχθη το διάστημα μεταξύ 26 Ιανουαρίου και 18 Φεβρουαρίου του 2022, σε συνολικό πανελλαδικό δείγμα 2.509 ατόμων αντιπροσωπευτικής επιλογής, 17 ετών και άνω, μέσα σε ένα σύνολο διαφορετικών θεματικών, συμπεριέλαβε και τη σχέση των Ελλήνων με τα ζώα, παραθέτοντας στοιχεία τα οποία – αν μη τι άλλο- έχουν κάτι να μας πουν. Και για να είμαστε ακριβείς, στοιχεία ουσιώδη και εν δυνάμει ωφέλιμα.

Προτού επικεντρωθούμε στην παράθεση και ανάλυση των εν λόγω στοιχείων, αξίζει να σημειωθεί ότι στο σύνολο των θεματικών που εξετάσθηκαν στην διενεργηθείσα έρευνα, συμπεριελήφθησαν, μεταξύ άλλων, η οικονομία, τα εργασιακά θέματα, η ισότητα των φύλων, οι αντιλήψεις και οι στάσεις των Ελλήνων για τον αντιλαμβανόμενο ρόλο του κράτους, η αξιολόγηση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τον πολίτη, ο τρόπος ζωής και οι συνήθειές τους, η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών, η σχέση τους με την πολιτική κ.α. Ο οργανισμός “ΔιαΝΕΟσις” αναφέρει πως παρατηρήθηκαν «αξιοσημείωτες μεταβολές σε αρκετούς απ’ τους δείκτες στο δεύτερο μέρος της έρευνας», οι οποίες ο ίδιος εκτιμά πως οφείλονται στις αλλεπάλληλες κρίσεις των τελευταίων δεκαετιών και σε σημαντικά γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τον ενδιάμεσο χρόνο (μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου μέρους), καθώς και στις εμπειρίες που συνθέτουν τη συλλογική μας εμπειρία σήμερα.

Στο κομμάτι της έρευνας που πραγματεύεται τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες των Ελλήνων, τέθηκε στους συμμετέχοντες η ερώτηση: «Έχετε κάποιο κατοικίδιο (σκύλο, γάτα κλπ.); Αν ναι, πόσα;». Στη σχετική αναφορά που εκδόθηκε από τον οργανισμό που πραγματοποίησε την έρευνα, σημειώνονται τα εξής:

«Το 43% των Ελλήνων δηλώνουν ότι έχουν κατοικίδιο. Το 17,3% μάλιστα δηλώνει πως έχει περισσότερα του ενός. Η κατοχή κατοικίδιου αναφέρεται περισσότερο στις σχετικά μικρότερες και μεσαίες ηλικίες, καθώς το ποσοστό κατοχής μειώνεται όσο αυξάνεται η ηλικιακή κατηγορία. Περίπου ένας στους δύο ερωτώμενους κάτω των 40 ετών ανέφερε πως έχει κατοικίδιο, έναντι του 32% των 65 ετών και άνω. Εκτός από τους σκύλους (66,1%) και τις γάτες (42%), που συνθέτουν τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοικίδιων, το 8,3% ανέφερε πως έχει πτηνό/ά το 3,6% ψάρι/α και ένα 4% κάποιο άλλο κατοικίδιο ζώο.»

Αναφορικά με τους συνηθέστερους τρόπους απόκτησης αναφέρεται ότι σχεδόν οι μισοί ιδιοκτήτες ή κηδεμόνες πήραν το κατοικίδιό τους από το δρόμο, ως αδέσποτο, και συγκεκριμένα την απάντηση αυτή έδωσε ένα ποσοστό της τάξεως του 45,3%, αποτελώντας τη συνηθέστερη απάντηση στο τεθέν ερώτημα. Η δεύτερη συνηθέστερη απάντηση ήταν ότι τους το χάρισαν ή ότι το πήραν από άλλη οικογένεια, σε ποσοστό 36.6%. Το 16,4% δήλωσαν πως το αγόρασαν, ενώ ένα ποσοστό 11,3% δήλωσε πως το υιοθέτησε από καταφύγιο. Ο οργανισμός “ΔιαΝΕΟσις” σημειώνει:

«Η υιοθέτηση από καταφύγιο ζώων είναι επιλογή συνηθέστερη στις νεότερες ηλικίες με υψηλότερο ποσοστό στην ηλικιακή κατηγορία 17-24 (20,4%) και μικρότερο στους 55-64 και άνω των 65 ετών με ποσοστά 5,7% και 7,4% αντίστοιχα».

Τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα και «μιλούν» από μόνα τους. Οι Έλληνες, και ειδικότερα οι νεαρότερες ηλικιακές ομάδες, δείχνουν μια αξιοσημείωτη αγάπη προς τα ζώα, η οποία δεν απουσιάζει από τις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες, παρά μόνο μειώνεται. Ακόμα, η πλειοψηφία των Ελλήνων φαίνεται να αντιλαμβάνεται το μείζον πρόβλημα των αδέσποτων στη χώρα μας, και ορθά προτιμά να υιοθετήσει ζώα από το δρόμο, τα οποία είναι εκτεθειμένα σε πάσης φύσεως κινδύνους, προβάλλοντας μια ευαισθητοποιημένη στάση σε ότι έχει να κάνει με τη μοίρα των ζώων αυτών, ενώ με παρόμοιο σκεπτικό αποφασίζουν να αναλάβουν ζώα από άλλες οικογένειες -ενδεχομένως νεογέννητα που η οικογένεια  δε μπορεί να αναλάβει την ανατροφή τους ή ζώα που πλέον η οικογένεια δε μπορεί να στηρίξει οικονομικά- ότι κατανοούν ότι έχουν προτεραιότητα στη φροντίδα τα ζώα εκείνα που, εάν δε βρεθεί κάποια άμεση λύση, το πιθανότερο είναι να βρεθούν στο δρόμο και μια καινούρια γενιά αδέσποτων να οδηγήσει στην όξυνση του ήδη υφισταμένου, και μάλιστα εκτεταμένου, προβλήματος, όπου τα ζώα αποτελούν μονάχα τους αποδέκτες των συνεπειών των ανθρώπινων αποφάσεων. Συνεπώς, η διαφαινόμενη κατανόηση και ευαισθητοποίηση των Ελλήνων επί του θέματος, μόνο ως «καλά νέα» θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί.

Παρ’ όλ’ αυτά, στην άλλη όψη του νομίσματος, οι υιοθεσίες από καταφύγια ζώων είναι χαμηλότερες σε ποσοστό, σχεδόν κατά το 1/3, από τις αγορές από pet shop, γεγονός που ενδεχομένως αποδίδεται στην ευκολία και την άνεση του ενδιαφερόμενου, αφού τα καταφύγια είναι σημαντικά μικρότερα σε αριθμό εν συγκρίσει με τα καταστήματα πώλησης κατοικίδιων, συνεπώς οι πιθανότητες να έχει κανείς πρόσβαση σε αυτά χωρίς να “ταξιδέψει” είναι χαμηλότερες.

Παρηγορητική είναι, ωστόσο, η σκέψη ότι ορισμένα από τα ζώα που αγοράζονται ανήκουν σε είδη που δε φιλοξενούνται σε καταφύγια, επομένως η απόφαση της αγοράς σε αυτήν την περίπτωση δεν αποτελεί «βλαβερή» επιλογή σε ό,τι έχει να κάνει με το ζήτημα των αδέσποτων.

Πηγή: διαΝΕΟσις

Σχετικά Άρθρα

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ