Ιστορίες σαν κι αυτήν, βγαλμένες μέσα από τη ζωή και τη συναναστροφή μας με τα ζώα, δεν μπορούν παρά να μας συγκινούν και να ενισχύουν αυτό που οι περισσότεροι από εμάς ήδη γνωρίζουμε: ότι ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Ίσως ακόμη και κάτι παραπάνω.
Η ιστορία του Τόμι και της Μαρίας
Το συγκεκριμένο περιστατικό έλαβε χώρα στην Ιταλία και αφορά τον τετράποδο Τόμι. Η ιδιοκτήτριά του, η Μαρία Μαργαρίτα Λότσι, είχε βρει τον σκυλάκο σε ένα χωράφι το 2006 και γρήγορα έγινε ο καλύτερός της φίλος. Μια φιλία που κράτησε για τα επόμενα 7 χρόνια.
Η Μαρία, που φαίνεται ότι ήταν μια μοναχική γυναίκα, δεν είχε πολλούς στενούς φίλους και γι’ αυτό είχε ζητήσει την άδεια του ιερέα να πηγαίνει στην εκκλησία μαζί με τον σκυλάκο της. Η γυναίκα έφυγε από τη ζωή στα 57 της και εκτοτε ο Τόμι τρέχει αμέσως στην εκκλησία κάθε φορά που ακούει τις καμπάνες να χτυπούν ανακοινώνοντας την έναρξη της λειτουργίας.
Ο ήρεμος, υπομονετικός και πιστός Τόμι
Κάθε φορά που επισκέπτονταν μαζί την εκκλησία, ο Τόμι περίμενε την κηδεμόνα του για να πάρουν μαζί το δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο σκύλος εξακολούθησε να επισκέπτεται τη λειτουργία μόλις άκουγε τις καμπάνες να χτυπούν, περιμένοντας υπομονετικά δίπλα στον βωμό. Απλά καθόταν εκεί, ήρεμος και ήσυχος. Κανένας από τους ενορίτες δεν παραπονέθηκε ποτέ για την παρουσία του, ενώ ο κόσμος -που τον είχε μάθει πλέον- τον φρόντιζε πάντα.
Ο Τόμι έφυγε από τη ζωή λίγους μήνες μετά από την κηδεία της ιδιοκτήτριάς του, χωρίς ωστόσο να είναι γνωστή η αιτία του θανάτου του. Εκείνο που είναι όμως γνωστό, είναι ότι μαζί του «έφυγε» και η παντοτινή πίστη που έτρεφε για την καλύτερή του φίλη. Ο δύσμοιρος, πιστός Τόμι επισκεπτόταν την εκκλησία καθημερινά, με την ελπίδα ίσως ότι κάποια μέρα θα κατάφερνε να την ξαναδεί.
Κι εκείνο που μένει τελικά από τη συγκινητική ιστορία της Μαρίας και του Τόμι, είναι μία ακόμη τρανταχτή απόδειξη ότι ο δεσμός ανάμεσα σε έναν άνθρωπο κι έναν σκύλο μπορεί να είναι τόσο ισχυρός που να ξεπερνά όχι μόνο εκείνον μεταξύ δύο ανθρώπων, αλλά να επιδιώκει να ξεπεράσει μέχρι και τα εμπόδια που ο ίδιος ο θάνατος θέτει στη ζωή. Τίποτα δεν πτόησε τον Τόμι, όσο ακόμη ο σκύλος βρισκόταν εν ζωή, απ’ το να αγαπά και να επιθυμεί την παρουσία της αγαπημένης του Μαρίας. Ίσως να έχουν ανταμώσει. Ίσως να υπάρχουν κάπου ξανά, μαζί. Σε ένα αέναο, αιθέριο, μεταθανάτιο, πανέμορφο ταξίδι. Ποιος ξέρει…
Πηγή: Φίλοι της Τέχνης και της Φιλοσοφίας/Facebook
